Subkultury

Archiwum

Cytat

Długie szaty krępują ciało, a bogactwa duszę. Sokrates
I byłem królem. Lecz sen przepadł rankiem. William Szekspir (właść. William Shakespeare, 1564 - 1616)
Dalsza krewna: Czy śmierć to krewna? - życia pytasz się kochanie, tak krewna, ale dalsza, już na ostatnim planie. Sztaudynger Jan
Dla aktywnego człowieka świat jest tym, czym powinien być, to znaczy pełen przeciwności. Luc de Clapiers de Vauvenargues (1715 - 1747)
A ludzie rzekną, że nieba szaleją, a nieba rzekną: że przyszedł dzień Wiary. Cyprian Kamil Norwid (1821-1883)

aaaaLATANIE W KATARZEaaaa

Fakty i mity o subkulturach. Jak wygląda stereotypowy przedstawiciel danej subkultury? Kiedy mówi się 'metal' ludzie widzą czarnego faceta w glanach, pędzącego na czarną mszę z kotem pod pachą i z powiewającymi długimi włosami. Do tego rozbraja mnie stereotyp, że każdy posiadacz długich włosów (płci męskiej) to brudas. No po prostu... ;)
Co uważacie o przedstawicielach konkretnych subkultur? Jakie darzycie sympatią, które budzą Was odruch wymiotny? Może sami przynależycie do którejś z nich? :P

Hmm...
Cytując Wojewódzkiego, metal w oczach większości ludzi to istota, która o północy siedzi na cmentarzu, obraca krzyże, bezcześci zwłoki i pije piwo zagryzając 'cotem' :D
A co do długich włosów, sorka, ja takowe mam i przed chwilą myłem :<

Co do subkultur... Hm. Co to w ogóle jest subkultura? Grupa ludzi o podobnym wyglądzie, zachowaniu, poglądach? Jeżeli weźmiemy klasyczne przykłady, to ja w sumie nie cierpię wszystkich subkultur (emo, skejciki, dresy... łech) poza punkami (neutralnie - toleruję) i metalami (lubię :D). Istnieją ewentualnie połączenia, tak jak mój kuzyn (połączenie emo, skejta, punka, muzycznie jeszcze metala nawet - i da się lubić :P).
Przynależność? Psychicznie i muzycznie jestem metalem, ale planuję do liceum przeistoczyć się 'bardziej' (glany, koszulki muzyczne, jakaś katana z naszywkami, skórzana kurtka, białe adidasy etc) :D

Dobra, nie chce mi się pisać, idę grać na gitarze :D Może niech inni się wypowiedzą :P
Mnie to, szczerze mówiąc po prostu śmieszy. Może jeszcze żywię jakiś tam szacunek do, np, prawdziwych hippisów czy kogo tam, którym ta subkultura naprawdę determinuje sposób życia, odrzucenia całej reszty, itd. Ale hordy chłopaczków ze zwisającymi spodenkami, fioletowym makijażem albo obwieszonych ćwiekami i naszywkami śmieszą mnie do łez. Zwłaszcza, jeśli myślą, że w ten sposób okazują światu, jak ich nierozumnie, i jaki jest do dupy.
Miałem, jeszcze w gimnazjum, epizod zainteresowania kulturą metalową, ale po jakimś roku doszedłem do wniosku, który trzyma mi się do dziś: ok, lubię posłuchać dobrego blacku, ale, do licha, dlaczego mam z tego powodu wyglądać jak pajac (sorry Kaloryfer)? A czarnych ciuchów zwyczajnie nie lubię. Poza tym muzyki słucham, żeby sobie umilić czas, podoba mi się taka, a nie inna, ale to wynika tylko z gustu, nie jakiegoś wydumanego poczucia buntu czy przynależności.
Swoją drogą, pal licho nastolatki, ale jak widzę kolesia parę lat starszego ode mnie w takim czy innym subkulturowym mundurku, to czuję się zażenowany. A mam nawet takiego wykładowcę, doktor socjologii, pięćdziesiątka na karku, a przyłazi na zajęcia w koszulce Slayera i podzwaniając sprzączkami od ramoneski. A co mnie obchodzi, czy on słucha Slayera czy Britney? Na uniwersytecie ma być kompetentnym nauczycielem.
Z jeszcze innej strony, wszyscy goci, wszystkie skejciki itd chcą się tak bardzo wyróżniać, że wyglądają wszyscy tak samo. Wydaje mi się właśnie, że w zdecydowanej większości to jest bardzo płytkie. Bo co to niby jest "psychiczny metal"?
Hmm... nigdy się nad tym jakoś specjalnie nie zastanawiałem, ale chyba to do jakiej subkultury ktoś się klasyfikuje, nie ma dla mnie znaczenia. Nie szufladkuję w ten sposób ludzi. W każdym i tak siedzi coś innego, więc trudno mi powiedzieć "nie lubię metali". Znam takich co są ok i takich... co nie są ok ;). Wiadomo, odchyły od normy u ludzi są różne. Czasem ktoś jest na prawdę metalem i widać to po nim od razu, a czasem widać to mniej. Tak samo z dresami i z emo. I z każdą inną subkulturą. Zależy od człowieka. Dopiero po głębszym poznaniu widać, co tak na prawdę siedzi w środku. Pozory często mylą.

Natomiast czy ja do jakiejś należę? Nie wydaje mi się. Też nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Hmm... może nie należę do żadnej, może jeszcze takiej nie ma, a może po prostu za mało znam sam siebie. Albo znam od innej strony, o ^^.

Mnie to, szczerze mówiąc po prostu śmieszy. Może jeszcze żywię jakiś tam szacunek do, np, prawdziwych hippisów czy kogo tam, którym ta subkultura naprawdę determinuje sposób życia, odrzucenia całej reszty, itd. Ale hordy chłopaczków ze zwisającymi spodenkami, fioletowym makijażem albo obwieszonych ćwiekami i naszywkami śmieszą mnie do łez. Zwłaszcza, jeśli myślą, że w ten sposób okazują światu, jak ich nierozumnie, i jaki jest do dupy. Mądrze powiedziane, naprawdę mądrze ;)

ok, lubię posłuchać dobrego blacku, ale, do licha, dlaczego mam z tego powodu wyglądać jak pajac (sorry Kaloryfer)? ;(
A serio, no offence, każdy ma swoją opinię ; ) Ja uwielbiam nosić się na czarno, podoba mi się styl 'na metala' i dodatkowo pasuje do moich upodobań muzycznych. Więc czemu nie? Poza tym czasem człowiek (nie każdy, rzecz jasna) musi się trochę poobnosić ze swoim jestestwem :D

Swoją drogą, pal licho nastolatki, ale jak widzę kolesia parę lat starszego ode mnie w takim czy innym subkulturowym mundurku, to czuję się zażenowany. A mam nawet takiego wykładowcę, doktor socjologii, pięćdziesiątka na karku, a przyłazi na zajęcia w koszulce Slayera i podzwaniając sprzączkami od ramoneski. A co mnie obchodzi, czy on słucha Slayera czy Britney? Na uniwersytecie ma być kompetentnym nauczycielem. A mi to nie przeszkadza, nawet więcej - widzę, że jest 'na luzie' i nie jest oderwany od rzeczywistości. A to przy nauczaniu jest bardzo, bardzo ważne.

Bo co to niby jest "psychiczny metal"? To jest stan umysłu, w którym ryjesz sobie banię rykami Szatana niezależny od stroju :P Innymi słowy, metal całościowy/psychiczno-fizyczny nosi się na szatańsko i słucha pomruków Szatana, metal psychiczny tylko wewnętrznie jest metalem a na zewnątrz może mieć nawet t-shirt z Hanom Montanom x***, a metal fizyczny to tępy lanser, który słucha niewiadomoczego, ubiera się jak metal i myśli że jest KUL.

Uff, to tyle :D
Hm, powiem szczerze, że byłam ciekawa wypowiedzi :D Ale zawiodłam się, bo nie natknęłam się na żadne 'je*ać metaluchów!' or 'punki śmierdzą!' :( :( :( ;)

Subkultura to taka śmieszna rzecz :D Wydaje mi się, że ludzie chcą się z czymś identyfikować, bo łatwiej jest być zaakceptowanym przez środowisko metali jak jest się metalem czy przez środowisko drechów jak się jest drechem. Myślę, że, co jeszcze zabawniejsze, chce się być oryginalnym. Bawi mnie to dlatego, że połączenie wyrażeń 'oryginalność' i 'przynależność do subkultury' się trochę ze sobą kłóci, no ale wiecie ;) Ale to nie jest krytyka ludzi, którzy przynależą do subkultury. To tylko moja wizja psychiki ludzkiej, bo większość osób chce być akceptowana społecznie i być zauważana. W sumie subkultura to jakiś sposób na siebie. Jak ktoś lubi - czemu nie? :)

Ja się nie identyfikuję z niczym takim, ale największą sympatię i tak zawsze we mnie wzbudzają - jak ja to ujmuję - przedstawiciele 'lekkich' metali :D Wiem, głupie określenie, ale 'lekki' metal od zwykłego metalucha różni się tym, że nie musi być cały w czerni, nie musi ociekać metalem (śmieszne, metal bez metalu :D ale wiecie ;)) i w ogóle. Przeważnie glany, koszula, kostka na plecach. Nie wiem czy ten styl ma jakąś swoją nazwę, ale tacy wydają mi się najsympatyczniejsi ;)
Jak widzę czasem takie podrasowane emo albo gotha to mi trochę niedobrze. Jak są jakieś tam 'zwykłe' emo-gadżety i podczernione oczy (u dziewczyn) to ujdzie w tłumie, ale jak widzę wymalowanego wychudzonego chłopatasia z włosami na pół twarzy to mam mieszane uczucia.
W sumie, Jasti, niekoniecznie się z Tobą zgodzę, że "oryginalność" i "przynależność do subkultury", niby się kłócą. Jest wiele subkultur, o których mogłaś nawet nie słyszeć (np. grunge, w których to klimatach się kręcę) i ubiór tych ludzi jest hm... no po prostu oryginalny. Co do punków, to szczerze też ich nie za dużo, bo powiedz mi ile razy tygodniowo widzisz kogoś w ciężkich skórzanych butach i postawionym irokezie?

Ok, tyle na temat "oryginalności", teraz o za i przeciw subkulturOM. Cóż, jeżeli ma być to forma szukania można powiedzieć własnego ja, to czemu by nie. Dochodzi jeszcze kwestia poznania wielu ciekawych ludzi, których, hm... no raczej bez kręcenia się w odpowiednich klimatach by się nie poznało (czyli koncerty, jakieś nie wiem spotkania fanów). To są plusy, szkoda ale minusów jest chyba więcej :/. Jeden z największych i przysłaniających całą resztę to chyba chęć przypodobania się "kolegom" i nad wyraz pokazanie jakiej muzyki się słucha, czyli najzwyklejsze lanserstwo. Żeby nie było, nie mam nic przeciwko noszenia koszulek z zespołami, sam nawet noszę, no ale jeżeli to ma być jedynym strojem?

Ok, to tyle, więcej was męczyć nie będę tą sztywniacką wypowiedzią (Jezu, jak ja już dawno nie pisałem na forum :P).
No wiesz, jak przynależysz do subkultury to kreujesz się na kogoś, wzorujesz na jakimś stylu. Więc ciężko nazwać to oryginalnością, bo jest iks osób takich jak Ty. Co innego jest z tym, czy dana subkultura jest popularna czy nie, to już bym podpięła pod 'niecodzienność' najwyżej, oryginalność nie do końca.
Czy ja wiem czy przypasowanie się kolegom jest złe. Większość ludzi chce być lubiana i uważana za fajną. Tylko jeśli jest to oparte tylko i wyłącznie na lanserstwie to już niefajnie. Tzn. człek, którego zainteresowania i upodobania znacznie odbiegają od jego stroju i zachowania, w sensie że robi to tylko po to, żeby nie odstawać od grupy to już słabo. Zwykły uległy patałach. Ale ktoś, kto nosi koszulki ulubionych zespołów, bo tak je uwielbia i tak je szanuje, że chce nosić ich ciuchy - why not?

PS Nie wiem czemu uważasz, że nie słyszałam o grunge'u.
Dla mnie subkultura to nie tylko zbiorowość ludzi którzy postanowili, że będą się tak ubierali, takiej słuchali muzyki i takie rzeczy robili. Chociaż osobiście nie należę do żadnej subkultury (co może być mylone :P) to dla mnie i tak jest to swego rodzaju "rodzina". Panują w niej jakieś zasady, mają swoją "kulturę" i wierzenia. Jak już ktoś wspomniał o Hipisach, dla mnie też są tak jakby prekursorzy współczesnych subkultur, o nich się zawsze słyszało, a o innych nieszczególnie :)
Cóż, na codzień się obracam raczej w hip-hopowych kręgach więc się o tejże subkulturze wypowiem.

Rap, Graffiti, Breakdance, Djing, 4 elementy które przenikają się nawzajem, i mnie autentycznie jarają, kocham ten klimat po prostu, i to w sumie wyczerpuje temat.
Czasem noszę się na szeroko, czasem wskakuje w slim fity, to nie ma znaczenia.