Pub "Tramwajarz"

Archiwum

Cytat

Długie szaty krępują ciało, a bogactwa duszę. Sokrates
I byłem królem. Lecz sen przepadł rankiem. William Szekspir (właść. William Shakespeare, 1564 - 1616)
Dalsza krewna: Czy śmierć to krewna? - życia pytasz się kochanie, tak krewna, ale dalsza, już na ostatnim planie. Sztaudynger Jan
Dla aktywnego człowieka świat jest tym, czym powinien być, to znaczy pełen przeciwności. Luc de Clapiers de Vauvenargues (1715 - 1747)
A ludzie rzekną, że nieba szaleją, a nieba rzekną: że przyszedł dzień Wiary. Cyprian Kamil Norwid (1821-1883)

aaaaLATANIE W KATARZEaaaa

[[Knajpa na wzór tych z innych forów (np.tej tutaj).]] Wszystko na mój koszt, więc póki tu jestem, brać nie pytać... Jest ciepło, wygodnie... sennie... Jak nie strzelę sobie czegoś na bazie H2O, Co2, cukru i kofeiny, to pójdę w off-line... Jak by tu sobie poodpoczywać? Brmm... Hmm... A, tak... Wyciągnie się nóżki pod stołem i przymknie oczki... No i co z gośćmi?[[

PS mam nadzieję, że Admini nie zbesztają mnie za ten topic? Ot, taki, żeby ożywić foruma...

EDIT by bim: Temat rozwinął się troszkę inaczej. Będziemy tu pisac historyjkę. Czytajcie, naprawde fajnie się zapowiada.
@bartg: Proszę nie wpisywać innych postaci. Bo tłok sie zrobi ;)
EDIT 2 (7.02.08): Wszystkie komentarze prosze wrzucać w znacznki [.[ tutaj komentarz ].]. (bez kropek ofc) Dlaczego?
http://fnin.eu/PubTramwajarz.pdf
]]

Zegarmistrz nie miał co zrobić. Nie chciał budzić Toth, więc postanowił też się zdrzemnąć...

Bujało. Bardzo bujało. Zegarmistrz wstał, oparł się ojakiś metalowy pręt. Bolała go głowa. Spróbował pójść kilka kroków naprzód, ale w momencie kiedy puścił pręt, przewrócił się. Głowa rozbolała go jeszcze bardziej. Postanowił poleżeć i odpocząć trochę. Kilkanaście minut później ból głowy zniknął. Zegarmistrz wstał i z trudem doszedł do jakiegoś domku. Zapukał. Nikt nie odpowiedział, więc nacisnął klamkę. Ta z piskiem opadła w dół, a drzwi skrzypiąc, uchyliły się. W środku stało dwóch umięśnionych mężczyzn.
- Stój! Kto idzie? - zapytał jeden z nich.
- Jestem Zegarmistrz, syn Jubilera - odparł zgodnie z prawdą Zegarmistrz.
- Zegarmistrz?! To ty razem z Toth SPAMUJECIE w temacie "Pub Tramwajarz"! To WY!!
- A ty kim jesteś, że się tym tak interesujesz? To nie twoja sprawa!
- Jam jest wszechwiedzącym i wszechwładnym strażnikiem tego forum, zabieram SPAMEROM, a daję dobrym użytkownikom. Ja jestem Wujek Rollkin! A ten tutaj - wskazał na drugiego mężczyznę - to jest mój pomocnik i sługa, Roverbot!! Bierz go!!!
Zegarmistrz spanikowany chciał uciec, ale drzwi, przez które wszedł kilkanaście sekund temu nie było. Zdecydował się pobiec w lewo, tam zobaczył drzwi zamknięte na kłódkę, a w niej kluczyk. Szybkim ruchem ręki wziął kłódkę, otworzył drzwi, wszedł do środka, zamknął drzwi i zatrzasnął kłódkę. "No teraz jestem bezpieczny. Przydały się godziny spędzone na robieniu sztuczek karcianych i innych iluzji" - pomyślał. Rozejrzał się po pokoju. Było w nim dużo starych, spróchniałych półek, szafek, regałów i innych mebli, których nawet nie umiał nazwać. Szedł dalej. Zobaczył następne drzwi.Wszedł przez nie do pokoju, w którym zobaczył związaną i zakneblowaną Toth.
- Toth! - krzyknął przerażony i zaczął rozwiązywać więzy. Po chwili oboje stali obok siebie.
- Musimy się stąd wydostać. Rollkin i Roverbot chcą nas...
- Wiem - Toth uśmiechnęła się - a myślisz, że dlaczego mnie związali?
- No tak, nie pomyślałem. Ale ze mnie... - nie dokończył, bo zobaczył tych samych dwóch mężczyzn, którzy chcieli go złapać. Toth też ich spostrzegła i spróbowała uciec, ale oni ją złapali. Zegarmistrza ktoś walnął czymś bardzo twardym po głowie. Obraz był rozmazany, ale umiał jeszcze rozpoznać Rollkina z nożem, który chciał wbić go w trzymaną przez Roverbota Toth.
- AAaaaaaaaa!!! -Zegarmistrz krzyknął

- AAaaaaaaaa!!!
Zegarmistrz obudził się. Zobaczył Toth leżącą na jego barku.
"Chyba wyrwałem ją ze snu tym swoim krzykiem" - pomyślał.
- Śpij Toth, śpij. Nic się nie stało. To tylko ja. Miałem zły sen, ale ty śpij.- Po tych słowach Zegarmistrza Toth ponownie usnęła.
Po zarywaniu nocy od września poprzedniego roku Toth była wykończona, więc spała jak zarżnięta aż do momentu, gdy Zegarmistrz krzyknął przez sen. Później zasnęła na powrót, znów opierając się o jego bark, ale już nie tak spokojnie.

<<<Toth stała w jakimś pomieszczeniu i powoli odzyskiwała przytomność. Pierwszym, co sobie uświadomiła, były ręce wykręcone w tył i związane w nadgarstkach. Drugim, rwące kolana. Trzecim, po otwarciu oczu, średniej wielkości pomieszczenie z czarną podłogą, ścianami i sufitem. Z niejakim trudem wyprostowała kark i spojrzała na dwie spore postaci w czarnych ubraniach i kapturach z białymi naszywkami na wysokości oczu. "Zupełnie jak Ku-Klux-Klan..." pomyślała Toth. Jeden miał naszywki w kształcie jaszczurek, drugi - sztyletów.
- Ty jesteś Toth? - zawarczał Jaszczurka, wyciągając zza pasa nahajkę.
- Może... - odpowiedziała na wpół świadomie Toth.
Trzask. Ostrokrawędzisty pierścień Jaszczurki przeciął skórę na policzku Toth z taką łatwością, jak gorący nóż masło.
- Masz do mnie coś jeszcze?
Trzask. Toth zakaszlała i wypluła krew.
- Nie pajacuj, mała, nie jesteś superbohaterką - warknął Sztylet. - To ty jesteś Toth?
- "Mała" to już za dużo, ja mam metr osiemdziesiąt wzrostu.
Świst. Rzemień spadł na wyprężone ramiona Toth.
- Tak, ja jestem Toth! - syknęła Toth, zaciskając szczęki z bólu. - A nawet jeśli, to co?
- To ona, Kapitanie! - krzyknął uradowany Jaszczurka. - To ona!
- Milczeć, Jaszczurka! - rozkazał Sztylet. - Dajcie mi tą lamię.
- Lamię? - roześmiała się drwiąco Toth. - To zwykła pletnia! Lamia jest kolczasta, a to jest najnormalniejszy w świecie rzemień!
Świst. Świst. Świst. Toth mocniej zacisnęła szczęki, krew spłynęła po jej podbródku i ramionach.
- Czyli masz do mnie coś jeszcze?
Sztylet z trudem zignorował zaczepkę.
- Kto kazał ci napisać temat "Pub Tramwajarz"?
- Co? - zdziwiła się Toth, znów wypluwając krew.
Świst.
- Kto kazał ci to napisać?
- Nikt!
Świst.
- KTO?!
- Mówię, że nikt!
Świst. Świst. Świst.
- A tak właściwie to co ci do tego? - jęknęła Toth, czując spływającą po nadgarstkach krew. Swoją krew.
- Jam jest wielki Administrator tego forum! - krzyknął Sztylet, z całej siły smagając Toth biczem.
- To forum ma czterech adminów i wszyscy są równi! - syknęła ona, krzywiąc się z bólu. Krople jej krwi kapały już na podłogę, spłynąwszy po dłoniach.
Świst. Świst. Świst.
- Nie są równi - syknął Sztylet, stając tuż przed nią, tak blisko, że prawie stykali się nosami. - JA jestem najważniejszy z nich!
W tym momencie Toth uświadomiła sobie jedną ważną rzecz: napastnicy zapomnieli skrępować jej nogi. Miała dwie możliwości: kopnąć Kapitana albo udawać, że nie może się poruszyć i spróbować uciec. Trochę niechętnie wybrała drugą możliwość, odwracając uwagę tamtego kolejnym komentarzem. Zarobiła kolejne cięcie ostrym pierścieniem.
- Kto ci powiedział, żebyś to napisała? - zasyczał Sztylet.
- Ile razy mam ci powtarzać, że nikt, idioto? - jęknęła Toth, czując jak pletnia tamtego spada na jej ramiona.
- Kto się przezywa, sam się tak nazywa!
Toth wywróciła oczami.
- Nie no, jak dziecko. Po prostu jak... - skończyła krzykiem, bo nóż Kapitana rozciął jej skórę.
- Nie stawiaj się, tylko gadaj, kto kazał ci to napisać!
- Nikt mi nie kazał, słyszysz? A może mam zacząć blefować, żeby cię zadowolić? - krzyknęła na niego Toth.
Sztylet zastanowił się nad jej słowami, wciąż smagając ją nahajką, tak dla wspomożenia koncentracji.
- No dobra, załóżmy że to prawda. Pytanie numer dwa: dlaczego nie można skasować tego tematu?
Toth skrzywiła wargi w półuśmiechu.
- A myślisz, że ci to powiem?
Świst.
- Tak, myślę, że tak - syknął Sztylet. - Nawet, jeśli bardzo nie chcesz, w końcu cię złamię. Klnę się na forum!
- Nie składaj przysiąg, których nie możesz dotrzymać - odpaliła bezczelnie Toth.
Świst. Świst. Świst. Rzemień smagał boleśnie po ranach.
- O to ci chodzi! - zrozumiała nagle Toth, krzywiąc się z bólu. - Chcesz wiedzieć, jak kasować moje posty!
- Bingo! - ucieszył się Kapitan. Przedwcześnie.
- No to nie powiem - oświadczyła Toth.
- Na pewno?
- Na pewno.
- No to może wyciągniemy coś z Zegarmistrza...
Toth gwałtownie poderwała głowę. Dwóch mężczyzn wyszło z pokoju. Dziewczyna zaczęła płynnie kląć na cały głos. Zgięła i wyprostowała palce. Przypadkowo dotknęła supła więzów. Łomotnęła potylicą o kamienny filar. "Ale ze mnie..." - tu nastąpił długi ciąg przekleństw, z tym że niewerbalnych.
Po półgodzinie miała wolne obie ręce. Przeszukała kieszenie i ze zdziwieniem stwierdziła, że porywacze nie opróżnili jej kieszeni: w jednej z nich znalazła swój scyzoryk. Splotła sznur w luźną podwójną bransoletkę, nacięła ją i wsunęła na pokrwawione nadgarstki.
Nagle drzwi znów się otworzyły i weszło tych dwóch, co poprzednio. Sztylet podszedł do niej blisko. "Idealnie..." - pomyślała Toth.
- No i co, namyśliłaś się?
Toth szybkim ruchem zerwała więzy, jej scyzoryk wysunął się z rękawa, wpadając w dłoń i grzmotnął Kapitana w skroń. Sztylet osunął się nieprzytomny na ziemię. Toth stanęła pochylona, otwierając scyzoryk.
- Toth! - Jaszczurka ściągnął kaptur.
- Zegarmistrz! - zdziwiła się Toth.
- Ja. Tamten drugi to był Roverbot, teraz jest przywiązany w mojej celi. A ten to pewnie Rollkin? - Zegarmistrz podszedł i zdjął kaptur Kapitana. - A jakże.
- Chciałabym mu się odwdzięczyć, ale musimy stąd wiać - Toth westchnęła teatralnie, patrząc z przesadnym żalem na ogłuszonego Rollkina.>>>

Toth obudził przejeżdżający za oknem tramwaj. Podniosła głowę z barku Zegarmistrza i zamówiła colę, rozpamiętując koszmarny sen i trąc ułożone w liniach strupy. Wypiła łyk coli.
- Pamiętasz może, co ci się śniło? - zapytała Zegamistrza.
[[ ///Czemu nie, dobry temat i może być ciekawa opowieść. Tylko "pomocnik Rollkina"? Wypraszam sobie, jesteśmy na równi :) ./// ]]

Roverbot, nie mający pojęcia o swej demonicznej osobowości w krainie snów, sam udał się zmarznięty i przemoczony do "Tramwajarza". Spotkał tam, oczywiście Toth i Zegarmistrza, którzy o czymś cicho rozmawiali. Zdziwił się, widząc ich przerażone na jego widok twarze.
-Co wam jest? Admina żeście nie widzieli? - spytał.
-Nie... nic... e... - Toth się nieco jąkała, po czym coś ją olśniło. - Pamiętasz może, czy coś ci się ostatnio śniło?
-Mi? Nie sądzę, ostatnio słabo sypiam. - Roverbot nadpił z kubka pełnego gorącej czekolady - Chociaż mam czasem takie... jakby zajawki ze snu. Jakby podświadomość mi coś podsuwała. Słyszę wtedy jakieś okrutne świsty i mam wrażenie, jakby na ręce kapała mi krew, ale nie moja... Nic więcej nie pamiętam... Zaraz... Właściwie to dlaczego pytasz?
-Jakby ci to... e... powiedzieć... - tym razem zaczął Zegarmistrz.

Do pubu wszedł Rollkin.

[[<sorry roverbot, ale taki sen :) >

]] - ...ee... No wiesz - Zegarmistrz zobaczywszy Rollkina postanowił zmienić temat - ... yyy... Przeprowadzamy z Toth taką... yyy... małą ankietę. Polega ona na tym, że sprawdzamy komu śnią się koszmary. Bo ja właśnie miałem jakiś sen, ale nie za bardzo pamiętam jaki. Wiem tylko, że to był koszmar. Eeee... No właśnie.
Zdziwiony roverbot wraz z Rollkinem przysiadł się do stolika przyjaciół. Zamówił dla każdego po puszce oranżenady i rozpoczął rozmowę na temat prawdopodobieństwa rzutów dwoma kostkami do gry. Po chwili całe towarzystwko z wyjątkiem Zegarmistrza rozmawiało o kostkach do gry. Temat po pewnym czasie zmienił się na przekazy podprogowe w ciasteczkach dla psów, ale Zegarmistrza to nie obchodziło. Myślał o swoich snach, nie bardzo je pamiętał, wiedział tylko, że Rollkin wykorzystuje w nich roverbota. A tak naprawdę byli równi. Dwóch Adminów siedziało koło niego. O takich samych prawach i obowiązkach. A w jego snach było inaczej. Zegarmistrz czuł się za winny. Nie wiedział dlaczego, ale był winny.
- Przepraszam - bąknął.
- Eee... że co? - odparł zdziwiony roverbot.
- No sorry.
- Ale za co?
- No... eee - Zegarmistrz zapomniał za co chciał przeprosić kolegę. - Nic ważnego. Głośno myślę. Rozmawiajmy dalej. A co sądzicie o wytrzymalości płyt CD? - Zegarmistrz zmienił temat, bo nie chciał się ośmieszyć przed znajomymi. - Są bardzo... Wytrzymałe. Nie sądzicie?
- Taaak - ziewnęła Toth. - Bardzo wytrzymałe. Ale już nie Eftepuj, dobra? Mamy go dość w szkole, brat mnie nauczył więcej niż on.
Pociągnęła łyk coli, starając się trochę ją odgazować. Przymknęła oczy swoim zwyczajem.
- Ej, Toth, nie śpij - usłyszała głos Roverbota i poczuła jego szturchnięcie w ramię.
- Nie, nie śpię - odparła, nie otwierając oczu. - Myślę.
- A nad czym tak myślisz? - groźnie zapytał Rollkin
Nie usłyszał odpowiedzi, bo Toth już zasnęła. Zegarmistrz popatrzył na swoich sennych przyjaciół, którzy już wypili swoje napoje i zamówił 3 kawy.
- Dobry pomysł - odparł roverbot - Ja też nie mam ochoty zasypiać.
- No, ale to nie będzię łatwe <zieeew>.
- Damy radę, nie?...nie?
Zegarmistrz spał oparty o ścianę. Mruczał coś niezrozumiałego przez sen, ale nikt tego nie zauważył. Wszyscy spali.

Zegarmistrz oprzytomniał. Zobaczył Toth stojącą koło niego. Znajdowali się na jakiejś ulicy. Było ciemno i padał deszcz.
- Musimy uciekać - powiedział.
- Ale dokąd? Nie wiemy gdzie są Roverbot i Rollkin.
- Chyba już wiemy - powiedział Zegarmsitrz i wskazał palcem na pobliski Kościół. Wychodzili z niego właśnie ci Admini.
Razem z Toth zaczęli uciekać wzdłuż ulicy. Biegli kilka minut w deszczu aż w końcu zgubili nieprzyjaciół. Toth zaciągnęła Zegarmistrza do zabitego deskami, starego i spróchniałego domku. Było w nim tylko jedno pomieszczenie. Jego wnętrze przypominało salę lekcyjną, wszędzie było poustawiane biurka i krzesła a na końcu pomieszczenia stało jedno wyższe, wyróżniejące się krzesło. To był raczej fotel, wielki i wygodny fotel.
- Toth, nie sądzisz, że... Toth? Toth jesteś tu? Toth?!!
Toth nie mogła odpowiedzieć, bo Rollkin przyciskał jej dłoń do ust, tłumiąc wszelkie odgłosy, jakie byłaby w stanie wydać. Roverbot sprawnie spętał jej nadgarstki i kostki.
- Teraz bardziej o ciebie zadbamy... - syknął do jej ucha. Spojrzał na Roverbota. - Bierz Zegarmistrza!
Toth usłyszała odgłosy krótkiej szamotaniny i po chwili Roverbot przyprowadził skrępowanego Zegarmistrza. Poczuła, jak Rollkin zawiązuje jej oczy i okręca w kółko, straciła orientację.
"Dokąd on mnie prowadzi? Co z Zegarmistrzem? Jak to się skończy?" - pełne przerażenia myśli uniemożliwiały racjonalną ocenę sytuacji. "Spokój!" - powiedziała sobie ostro. "Pośpiech jest wrogiem skuteczności! A gdzie jest Zegarmistrz, można łatwo sprawdzić, jeśli skapuje, o co chodzi." Zaczęła nucić "Under the bridge" - Zegarmistrz po chwili podchycił śpiew. "Załapał..." pomyślała z ulgą Toth. Po kilkunastu minutach powtarzania pierwszej zwrotki piosenki usłyszała, jak głos Zegarmistrza się oddala. Stanęła w miejscu, za nią zatrzasnęły się, sądząc po odgłosie, żelazne wrota. Ściągnęła opaskę z oczu i zobaczyła małą celę z okratowanymi drzwiami. Zaczęła rozplątywać supły przy nadgarstkach, potem przy kostkach.
Gdy sznury leżały już na podłodze, usiadła na posadzce obok drzwi i wpatrzyła się smutno w przestrzeń. Na jej usta same wypłynęły słowa:

Sometimes I feel
Like I don't have a partner
Sometimes I feel
Like my only friend
Is the city I live in
The city of angels
Lonely as I am
Together we cry

I drive on her streets
'Cause she's my companion
I walk through her hills
'Cause she knows who I am
She sees my good deeds
And she kisses me windy
I never worry
Now that is a lie

I don't ever want to feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way

It's hard to believe
That there's nobody out there
It's hard to believe
That I'm all alone
At least I have her love
The city she loves me
Lonely as I am
Together we cry

I don't ever want to feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all that way

Under the bridge downtown
Is where I drew some blood
Under the bridge downtown
I could not get enough
Under the bridge downtown
Forgot about my love
Under the bridge downtown
I gave my life away*

Z mroku doszedł jej krzyk Rollkina:
- Zamknij się!
----------------------------------------------------------------------
*"Under the bridge" Red Hot Chili Peppers
[[Oo, piszcie dalej, ładnie to wygląda.. trzeba będzie to wydać w formie papierowej xD, a na serio to jak skończycie dam link na stronie głównej. i podlinkuje do tego tematu. [img]http://forum.fnin.eu/richedit/smileys/YahooIM/10.gif[/img]]]
Bim i Bartg mieszkali dalej do 2 innych adminów, ale sny nie mają granic...

Po paru tygodniach nie przespanych nocy, bim zapadł w bardzo głęboki sen. Znajdował sie w pomieszczeniu oświetlonym prze dziesiątki monitorów. Widział z nich każdy zakamarek snu. Pod monitorami znajdował się panel z 4 przyciskami i wyświetlaczem LED. Każdy przycisk był podpisany, TOTH, ZEGARMISTRZ, ROLLKIN, ROVERBOT i BARTG.
- Ciekaw co się stanie gdy nacisnę jeden z przycisków - zastanawiał się BiM.
Po namyśle wybrał TOTH, monitory zmieniły kolory. Można było dostrzec kraty, i czyjeś nogi.
- Wygląda na to, że widzę obraz z oczu Toth, ale gdzie ona jest. Musze jej jakoś pomóc, trzeba pomagać moderatorom. Pewnie Rollkin i Roverbot coś jej zrobili. - powiedział sam do siebie BiM.
Nacisnął przycisk ROLLKIN. Monitory znów zmieniły kolory.
- To jest jakiś ... kościół. Zaraz im zmienię prawa dostępu i nie będą mogli uciec. - powiedział zdenerwowany BiM.
Usunął prawa Adminstatora obu złym adminom i poszedł uratować Toth.
- Nic Ci nie jest? - spytał wystraszony BiM widząc zakrwawioną Toth.
- Nie, ale Rollkin i Roverbot mogą tu zaraz być i nam coś zrobić. - zaniepokoiła sie Toth.
- Zabrałem im prawa Administratora, nic nie zrobią.
Jak na komendę do celi wszedł Rollkin.
- Ty głupcze nie możesz zmieniać praw Administatorom - krzyknął Rollkin i uderzył BiM'a gromnicą, a Toth ponownie związał.

BiM obudził się cały spocony.
- Co sie stało? - zastanawiał się BiM.
[[
--
Też chce w tym uczestniczyć :D]]
Otoczony był przez Roverbota, Rollkina, Toth i Zegarmistrza. Zerwał się na równy nogi i uderzył Rollkina w brzuch.
-Ej! To ja cię znajduję pod pubem w niewyjaśnionych okolicznościach a ty mi tak odpłacasz?? - Rollkin odszedł sprawdzic, czy przpadkiem nie dostał obrażeń wewnętrznych (xD)
-Za... zaraz? Jaki pub? Toth jest wolna?? Przecież Rollkin uderzył mnie gromnicą?? A... a roverbot mu pomagał...- Zegarmistrz podsunął mu szklankę coli.
-Ja?? Jakby ci to powiedzieć? Od jakiejś półtorej godziny siedzę w pubie i nie sądzę, żebym kiedykolwiek był zły i pomagał Rollkinowi w uderzaniu cię gromnicą... Chya, że... - roverbot był nieco skołowany. - O, wraca Rollkin? Nic ci nie jest?? A... Czy kiedykolwiek miałeś coś do czynienia z gromnicą?
- Mhhh, chyba tak ale nic z tego nie pamiętam. Wiem że coś komuś nią zrobiłem. Ale komu? I co? Nie pamiętam. Napijmy się lepiej po browarku (xD) to może mi się przypomni. Ja stawiam.
- 3 browary poprosze!!
- 14.93 zł
Rollkin zajrzał do kieszeni i uświadomił sobie, że nie wziął pieniędzy. Na szczęście w drzwiach pojawił się BartG i zaproponował, że on zapłaci.
Wszyscy wspólnie usiedli przy stoliku i zaczęli wspominać czas jak na forum byli tylko oni. Lecz każdy powoli zasypiał...
Bim się otrzasnął. Znajdował się w celi podobnej do tej w której znajdowała sie TOTH, ale czegoś tu brakowalo.
- Gdzie się podziała TOTH? - wystraszył się BIM. Nagle spostrzegł, że siedzi związany na krześli.
- Rollkin ... - pomyślał BIM -, ale czemu nie stracil praw administratora? Będę musiał iść z tym do supportu PHPBB.
Nagle do celi wpadł Zegarmistrz. Rozwiązał BIM'a.
- Szybko - poganiał - zanim zjawi się ROLLKIN i ROVERBOT.
- To ROVERBOT współpracuje z ROLLKINEM? - spytał BIM.
- Pogadamy o tym później - odpowiedział Zegramistrz.
Udali sie do piwnic starego małego domku. Toth już tam była, widać Zegarmistrz ją uwolnił.
- Musimy dostać się do Panelu Administracyjnego na wschód od kościółka - wtedy będziemy mogli zabrać im prawa administartora i uwolnić mojego brata.
- BIM, muszę Ci o czymś powiedzieć. W śnie, twój brat współpracuje z ROLLKINEM i ROVERBOTEM. - zasmuciła sie TOTH.
- Cooo?! - krzyknoł BIM - Przecież on zna hasło do Panelu. Szybko zamknijcie oczy! - rozkazał BIM. - Tak nie może nas śledzić. Zegarmistrz ty możesz otworzyć twój przycisk do Podglądu się zepsuł.
- Jaki przycisk? - spytał Zegarmistrz.
- Nie ważne, później Ci wytłumacze. Narazie będziesz musiał nas prowadzić.
...
- Okej... Dokąd idziemy?
- Pamiętasz te kościółek?
- To nie jest kościółek tylko Kościół.
- Dobra, nie ważne. No to pamiętasz ten kościół?
- Kościół!!! Z wielkiej litery!!
- Co o czym ty mówisz? - zdziwiła się Toth.
- Ja coś mówię? Właśnie chciałem się zapytać dokąd idziemy.
- Nieważne...
- Jak to nieważne dokąd idziemy przecież...
- Idziemy do tego koś...Kościoła - odpowiedział już nieco wkurzony BiM.
Zegarmistrz zaprowadził przyjaciół pod drzwi Kościoła i zobaczył tam coś dziwnego. Dwa wielkie psy grały w szachy.
- Widzicie to?
- Ale niby co? - zapytał BiM
Na miejscu psów leżały teraz tylko dwa liście.
- Nic. Nieważne. Gdzie mamy teraz iść?
Tym czasem po stronie jawy...
Wtem do pubu wszedl przemoknienty, zakapturzony, ubrany w palatkę gość. Wszyscy na niego spojrzeli. W "Tramwajarzu" zapadła cisza. Po chwili milczenia koleś ściągnął kaptur i okazało się, że to był... MART-X!
-Poprosze H2O z sokiem!!!- krzyknął do "pubmana", po czym obudził Toth i powiedział że będzie musiała zapłacić za jego picie. - Podobno wszystko na twój koszt? - Toth krzyknela z przerażenia i powiedziała.
- Oczywiście! Ale co sie teraz stanie z BIM'em i Zegarmistrzem?
- O co ci chodzi? - zapytał nowy gość.
- Nie czytałes ostatnich postow w tym temacie?! - zapytała Toth.
- A! Już cię rozumiem - odpowiedzial Mart-x. - Obudźmy ich! - zaproponował.
- Nie! - krzyknęła - musimy im pomoc bo inaczej nigdy nie skończymy tego snu!
- Dobra tylko jak szybko zasnąć - zastanowił się. Po chwili milczenia krzyknął - Ej pubman! Dawaj dwie cole ze środkiem nasennym! - po chwili na podłodze leżeli jak pijacy z kuflami coli Toth i MART-X.
Toth przyklękła przy szachownicy. Z dziwną miną dotknęła hetmana bez głowy: korona drugiego miała bardzo ostre krawędzie.
- Pierścień Roverbota... - szepnęła.
Poczuła, że coś rusza się w kieszeni jej bluzy. Sięgnęła tam ostrożnie i wyciągnęła szczurka, tego samego, który zaprzyjaźnił się z nią w celi. Znów spojrzała na szachownicę - teraz widniał na niej czerwony, duży napis "HTML".
- To jest to... - szepnęła.
- Co? - słyszała Zegarmistrza jak zza ściany. Czuła, jakby w mózgu zapaliła jej się lampka.
- HTML... - powiedziała wolno. - To jest to... Chłopaki, to jest to! HTML!
- Co?
Toth zlekceważyła zdumienie przyjaciół i skoncentrowała się mocno, Zegarmistrz zobaczył, jak wszystkie jej mięśnie napięły sie do granic wytrzymałości... i po chwili pojawił się przed nią mały monitor i klawiaturka.
- Bim, chodź no tutaj! Jakie jest hasło do panelu administracji?
- A na co ci ono?
- Skoro tamci je znają, to trzeba je zmienić!
Bim szybko wklepał się do panelu.
- Ok, jakie?
Toth rzuciła pierwsze, co przyszło jej na myśl:
- Dmkdofon.
- Dmkdofon? - zdziwił się Zegarmistrz. - A skąd ci dmkdofon?
- Nieważne, szybko!
Bim szybko klawiszował w panelu administracji.
- Załatwione - oznajmił po chwili.
- Good work - skomentowała Toth. - Daj mi na chwilę dostęp, mam pomysła.
- Pomysł - poprawił automatycznie Zegarmistrz.
- Whatever! - syknęła Toth, zaczynając się denerwować. - "Cells"=ZZ Plural Z Alpha ZZ Plural Alpha="creak" AA Sigular A Omega AA Singular Omega="locked" - mruknęła. Zmieniła "creak" na "silent" i "locked" na "open". Wklepała się do innej części panelu i zaklęła cicho. Nagle znieruchomiała, patrząc na szczurka. - HTML... - mruknęła. Na jej twarzy pojawił się złośliwy uśmieszek. - Zrobimy im małą niespodziewankę!
- Chyba niespodziankę?
- Whatever - powtórzyła przez zaciśnięte zęby Toth. - Nie mamy czasu na zagadki lingwistyczne. Gdzieś tu musi być... No pokaż się... Pokaż się, mówię... Wyłaź... No wyłaź... Wyłaź, do cholery... Wyłaź stamtąd, k***a... Mam cię!
Na ekranie pokazał się napis
Toth zachichotała złośliwie, zmieniając "rat" na "Tajellah". Do każdej liczb dopisała 3 zera, "neutral" zamieniła na "Toth's friend" i wdusiła klawisz enter.
W miejscu szczurka stał olbrzymi, trójgłowy ryś ze skorpionm kolcem na końcu ogona.
Toth pewnie podeszła do niego i pogłaskała po jednym z łebków.
- Co robimy? - zapytała, szczerząc zęby.
- Jak ty żeś to zrobiła? - spytał zdziwiony BIM. - Dżizas, nawet ja tak nie umiem!
Bim wklepał coś w klawisze i na ekranie pojawił się obraz kilkudziesięciu monitorów z napisem "Wstęp wzborniony".
- Ok, hasło udało się zmienić. Mam też troszkę dziwny pomysł... Toth! Nie dałobysię zmienić rozmiarów roverbota, rollkina i bartg? Jakbysmy ich zmniejszyli nic by nam nie zrobili.
- Będzie trudno, ale spróbuję - powiedziała Toth.
Toth ciągle klikała i klikała. Po godzinie powiedziała:
- Nie da się, Rollkin i inni zmienili prawa administratora.- oznajmiła Toth.
Nagle na ekranie pojawil się 7 guzik z podpisem MART-X.
- Ktoś wlogował sie do naszego snu... - bim groźnie spojrzał an Toth.
- No co, myslałam, że po stronie snu potrzebujemy pomocy, a MART chciał pomóc. - usprawiedliwiła się Toth
- Dobrze, dobrze, tylko wydaje mi się, że MART wylądował po tej złej stronie, inaczej pojawiłby sie obok ciebie. Aha, zamykam sen. - BiM wklepał coś w klawiaturę - teraz, mamy równe szansę, nikt nie powinien się tu dostać, chyba, że ktoś z snu go zaprosi...
- Wracając do twojego pierwszego pytania: zdaniem niektórych za bardzo zagłębiam się w uniwersa z książek fantasy, ale powiedz mi ktoś, że źle że włamywałam się do pokoju brata, żeby czytać o D&D. Powiedz mi ktoś, że za bardzo interesuję się Matrixem. Powiedz mi ktoś tylko, że niepotrzebnie uczyłam się na pamięć całego greckiego alfabetu... - Toth roześmiała się na widok zdumienia na twarzy Bima. - Co teraz robimy?
Roverbot nagle zbudził się. Dalej siedział w pubie, wszyscy oprócz niego spali. Nie chciał zasnąć. Czuł, że to sprawiło by coś niedobrego. Zamówił bardzo mocną kawę i postanowił obudzić całą resztę. Coś mu mówiło, że teraz nikt nie powinien być po sennej stronie.
Jednak wszyscy spali wyjątkowo mocno, zwłaszcza Toth i nowo przybyły Mart, którzy wypili środek nasenny, jak powiedział mu barman. Roverbot miał już kiedyś problemy ze snem, dawno temu. Postanowił udać się do Instytutu Snów, gdzie naukowcy mogli nagrać jego sen, jak film. Opuścił "Tramwajarza".
...
-Co jest :?: - zapytał Bim, widząc zanikający jak w cieniu monitor i guzik roverbota, których po chwili wogóle nie było.
-To tak jakby... Całkowicie opuścił ten sen... - odparł Zegarmistrz - Tylko czemu? Jak? I czy wróci? A może wróci po naszej stronie?
Toth zgrzytnęła zębami.
- No to mamy mały ambaras... Dzięki, stary. Po prostu dzięki. Pletnię mogę ci wybaczyć, ale monitorek nie. Bim, znasz się na HTML-u, na pewno lepiej niż ja. Powodzenia wszystkim życzę. Thor - zwróciła się do trójgłowego rysia - słuchaj ich, bardzo cię proszę.
Ryś skinął głowami.
- Co chcesz zrobić? - spytał Bim, ale odpowiedź nie nadeszła.
Toth znów przyklękła, koncentrując się. Po jej skroniach pociekły strużki potu, ale nie przestawała. Gdy czuła, że już więcej nie wytrzyma, mały komputer znów pojawił się przed nią. Dziewczyna oparła się czołem o ziemię - w życiu nie czuła się gorzej. Po raz pierwszy poczuła słaba, tak przeraźliwie i obezwładniająco słaba, że nie była w stanie zrobić nic. Przewrociła się na bok, wprost na zimny bruk ulicy przed Kościołem. "Ten sen ma tą wadę, że nie da się stracić przytomności" pomyślała. Wszystko słyszała jak zza grubego muru, nie mogła otworzyć oczu.
- Toth? Nic Ci nie jest? - zapytał przestraszony BiM.
Ale Toth nie odpowiedziała. Nie zemdlała, ale nie miała siły odpowiedzieć. Widać było na jej twarzy ból, ale nie mogła nic zrobić.
- Musimy jej pomóc - powiedział Zegarmistrz.
- Łał... serio? - ironicznie zawtórował BiM
Zegarmsitrz puścił ten komentarz mimo uszu. Klęknął przed szachownicą i napiął wszystkie mięśnie. Wyraźnie się na czymś się skupiał.
- Jak to robiła Toth? - mruczał pod nosem. - Jak ona to robiła do cholery?!
Wyglądał trochę jakby miał za chwilę się zesrać, był cały czerwony.
- Może połączymy siły? - zapytał BiM - Co chciałeś zrobić?
- Dobry pomysł. Wyobraźmi sobie, że za drzwiami tego Kościoła jest szpital...
- Szpital?! A na co nam szpital?
- A co zrobimy z Toth?
- No tak...
- Szpital. Za tymi drzwiami jest szpital. Powtarzaj za mną. Szpital. Szpital.
- Z personelem - dodał Bim
- Wykształconym personelem.
- I z dobrymi obiadami.
- I wygodnymi łóżkami
- I jeszcze...
- Ok. Starczy
Po chwili otworzyli oczy. Drzwi do Kościoła rozwarły się, a w środku były szpitalne łóżka i kilka pielęgniarek.
- O, już jest, zabierzcie ją - powiedziała jedna z nich.
Dwóch lekarzy zabrało leżącą na ziemi Toth i położyli ją na jednym z łóżek.
- Mogliśmy jej jeszcze wyśnić jakąś salę dla VIPów - powiedział BiM
- Spoko. Poradzi sobie. Teraz musimy dotrzeć do MART-Xa.
- Po co? Przecierz on jest tym złym.
- Tego nie wiemy. Roverbot też niby jest zły, a jednak coś w nim jest dobrego...
- Okej, no to idziemy...
Zegarmsitrz i BiM szli już po uliczce, nie do końca wiedzieli dokąd, ale i tak szli...
Toth leżała na łóżku, znacznie miększym niż bruk, ale była zaniepokojona. "Dokąd oni poszli?" - myślała, rozpamiętując zasłyszaną rozmowę przyjaciół. Chwilę zbierała siły. Otworzyła oczy.
Zobaczyła białą salę szpitalną i coś, co nie bardzo pasowało do reszty: szarego Tajellaha, zębami ciągnącego po ziemi komputerek, który kosztował ją tyle energii. Dowlókł minikomputer do jej łóżka, z wysiłkiem dźwignęła go i postawiła na kolanach.
- Tak! - szepnęła. - Thor, jesteś genialny!
- Co trzy głowy, to nie jedna - odparł kot, bardzo po ludzku szczerząc trzy komplety zębów.
Toth zaczęła klikać w klawiaturę.
- Mmm... HTML... FF8040 sub-eta sens-o matic 073? - zamruczała. - Nie, to nie to... Dalej... Brm... A mam cię.
Poklikała chwilę i mocno wcisnęła enter. Obok niej pojawił się zaawansowany medpakiet - rodem z gry SW: KOTOR.
- Yes! - złapała medpakiet, zacisnęła zęby i wstrzyknęła go sobie w żyły na łokciu.
Przez kilka uderzeń serca nic się nie działo. Po chwili poczuła się znacznie lepiej, prawie normalnie. Wstała z łóżka, stanęła niepewnie. Odetchnęła głęboko.
- Thor?
- Hm?
- Nie masz nic przeciwko temu, żeby biec tropem Zegarmistrza i BiM'a ze mną na grzbiecie?
Kot przyjaźnie zmrużył oczy.
- Pewnie - odpowiedział. - To jest sen, tu się liczy wyobraźnia. Jeśli wyobrażę sobie, że jesteś lekka, będziesz naprawdę lekka. Umiesz jeździć konno?
- Nie, ale siedziałam parę razy na koniu: wiem, jak się wsiada i zsiada.
- To ułatwia sprawę. Wskakuj.
Toth stanęła na łóżku i weszła na rysia.
- Trzymaj się - ostrzegł Thor i zerwał się do biegu.
- Gdzie idziemy? - zapytał Zegarmsitrz.
- Nie wiem, mieliśmy szukać tego... MART-Xa - odpowiedział sennie BiM
- Mnie? Przecież siedzę tutaj - odparł MART-X.
- A tak.
Na stoliku przy którym siedzieli stały trzy filiżanki kawy, trzy browce, pięć puszek oranżenady i trzy puszki coli. Zegarmistrz po chwili namysłu sięgnął po napój alkocholowy. Z jego lewej strony siedziała śpiąca Toth, za nią roverbor i Rollkin, również spali. BiM siedział po prawej stronie Zegarmistrza i czytał ogłoszenie wiszące na ścienie, za nim leżał na stoliku już też śpiący MART-X.

Zatrudnię osobę do pomocy w zmywaniu naczyń. Osiem godzin pracy dziennie wolne weekendy.
Osoba ta musi mieć co najmniej dwa lata doświadczenia. UWAGA! Osoba nie może cierpieć na nadsenność

- Nadsenność? Jest wogóle takie coś? - zapytał zdziwiony Bim
- Nie wiem może... Ja się teraz bardziej bym zastanawiał jak to możliwe, że wyśniliśmy cały szpital, a Toth tak się męczyła z tym komputerem...
- Co??O czym ty gadasz?
- No o tym....yyyy....oj nie wiem coś bredzę. Jeszcze się dobrze nie obudziłem
Zegarmistrz po tych słowach sięgnął po jeszcze jedno piwo...
Toth siedziała na grzbiecie galopującego Thora, wsłuchana w ciche odgłosy uderzeń miękkich łap o ziemię i rytm własnych myśli. Nagle Tajellah stanął.
- O, jasna zaraza... - Toth ześliznęła się z jego grzbietu i pochyliła się nad Zegarmistrzem i BiM'em, leżącymi na bruku. Oddychali głęboko i spokojnie. Toth z ulgą wypuściła powietrze: obudzili się, tylko się obudzili. Wróciła do poprzednich rozmyślań, wzięła małego laptopa i znów włamała się do panelu administracji.
- Czego potrzebujemy, poza cudem oczywiście? - mruknęła do siebie.
W tym samym czasie, nieco dalej, przebudził się Rollkin. Powoli otworzył zmęczone powieki. Jego oczom ukazała się twarz młodej kobiety o delikatnych rysach i przepięknych, kasztanowych włosach. To była Marta. Powoli odetchnął, ciesząc się w duchu, że sen się skończył. Wiedział, że miewał dziwne sny w ciągu kilku minionych nocy, jednak nie mógł sobie przypomnieć ich przebiegu.
Czule pogładził włosy swojej wybranki wiedząc, że zrobiłby dla niej wszystko. Głównie dla niej pracował w instytucji zwanej "Forum". Praca średnio płatna i momentami mało sympatyczna. Musiał znosić narzekania podwładnych i przełożonych. To właśnie dla Marty męczył się doba w dobę na jakże niewdzięcznym stanowisku Administratora.
Ostrożnie podniósł się z łóżka i poszedł do łazienki. Przemył twarz zimną wodą i spojrzał w lustro myśląc nad sensem życia. Wziął szybki prysznic, po czym udał się do kuchni. Obowiązkowa duża kawa. Bez niej do tej roboty ani rusz. Przyrządził dwie porcje. Jedną na szybko, dla siebie, a drugą dla Marty, starannie przygotowaną na tacy z małą karteczką "Kocham Cię". Postawił ją na stoliku przy łóżku, pocałował czule Martę w usta, po czym zarzucił na siebie płaszcz i zamykając za sobą drzwi, ruszył do garażu.
Jadąc windą dziwnie się poczuł, jakby ogarniały go niepokojące myśli i uczucia. Czuł nietypowe zmęczenie i potrzebę snu. Zignorował to, a przynajmniej starał się to ignorować. Wsiadł do auta, włączył silnik i ruszył w kierunku wyjazdu z garażu podziemnego.
Po 30 minutach ujrzał swój cel, 358-metrowy, przeszklony wieżowiec z wypisanym wielkimi literami szyldem "Forum". Okazał strażnikowi przepustkę i wjechał na zamkniętą część parkingu podziemnego przeznaczoną dla Zarządu Forum. Zaparkował na miejscu oznaczonym swoim imieniem. W momencie, w którym wyjął kluczyk ze stacyjki, ogarnęła go nagła i niespodziewana senność. Nie potrafił nad tym zapanować. Powoli osunął się za kierownicą zamykając oczy.
Jego oczom ukazało się wnętrze obszernego pubu. Zauważył, że siedzi za dębowym stołem. Koło niego siedział krępej postury młody człowiek, a tuż za nim młoda kobieta. Po drugiej stronie stołu siedziało trzech mężczyzn, wyraźnie czymś zaniepokojonych.
- Rollkin, wszystko OK?
- Znasz moje imię?
- Oczywiście, coś Ty, siedzisz tu cały czas z nami, zawiechę łapiesz?
- Kim Wy jesteście?
- Co Ty, Rollkin, przyjaciół nie poznajesz, to Toth, Zegarmistrz, BIM i MART-X, a ja jestem Roverbot.
W tym momencie Rollkina jakby olśniło. Wnet przypomniały mu się wszystkie rzeczy, które zapomniał po przebudzeniu.
- Roverbot? Co mi odpieprzyło, że Was nie skojarzyłem w pierwszej chwili? Spojrzał na puste butelki stojące na stoliku.
- No, to by wiele wyjaśniało - mruknął. - Znaleźliście BartG'a?
- Jeszcze nie - powiedziała Toth nie przerywając klawiszowania na laptopie. - ale już jesteśmy blisko, ostatnio narobił niezłego ambarasu i teraz jest o nim głośno. Jak myślicie, kto go pierwszy znajdzie, Policja czy my?
- Lepiej, żeby szybko się odnalazł, jest nam potrzebny. On jeden umie rozszyfrować te algorytmy z którymi walczę od tygodni - powiedział BIM. - jego pomoc oszczędziłaby mi wiele trudu.
- A może - wtrącił Zegarmistrz - posłużymy się namierzeniem sygnału GSM? BartG korzysta z komórki bardzo często, Toth, powinnaś umieć go namierzyć.
- Owszem, ale to trochę potrwa - powiedziała Toth, poprawiając okulary na nosie - dajcie mi pół godziny.
- To co Panowie - rzucił Rollkin do reszty mężczyzn przy stole - Jeszcze po jednym?
- A dla mnie Frappe na pobudzenie umysłu - wtrąciła Toth.
Barman przyniósł cztery sporej wielkości kufle wypełnione złocistym płynem. Przez Toth postawił dużą szklankę wypełnioną mrożoną kawą.
Rollkin pierwszy uniósł kufel. Toth popatrzyła na niego z niesmakiem.
- Czy Wy, faceci lubicie cokolwiek innego? - rzuciła.
- Nie - wyszczerzył się Rollkin sprawiając, że MART-X o mało się nie zakrztusił ze śmiechu.
- Panowie, czekajcie, znalazłam go! - Toth nagle zamilkła wpatrując się w ciekłokrystaliczny ekran laptopa - On jest w swoim domu!
- No to kończymy i w drogę. - Roverbot podniósł się zza ławy.
- Komu w drogę, temu Aviomarin, żeby się nie porzygał... - symulowanym, bełkotliwym tonem stwierdził Rollkin.
Szybkim krokiem wyszli z zadymionego wnętrza i ruszyli w stronę ulicy Księżycowej, na której mieszkał BartG...

[[
To be continued, ale dopisujcie sami też :)
Nie noszę okularów xPP // Toth
Wiem, napisałem tak dla urozmaicenia // Rollkin
Spoko, mogą być jakieś wspomagające ;) // Toth]]
Starali się iść szybko, ale jak można iść szybko, kiedy z sześcioosobowego zespołu 5 osób jest na bani? Toth obejrzała się na kolegów i wywróciła oczami. Przyklękła, rozkładając laptopa. Zmrużyła oczy z niedowierzaniem: siatka ulic zmieniała się na jej oczach.
To niemożliwe! - dobijała się do uwagi racjonalna część jej umysłu.
We śnie wszystko jest możliwe, więc zamknij się i myśl! - odparła sobie samej.
Spojrzała jeszcze raz na monitor i szybko przed siebie.
- O, jasna zaraza... - szepnęła, czując jak krew odpływa jej z twarzy. - Jasna i pieprzona zaraza...
Ilu znam takich, którzy zaszlachtowali Nexu? - zaczęła myśleć gorączkowo.
Dwóch: Anakin Skywalker - tak naprawdę tylko dlatego, że miał kontrolę nad Reekiem.
A drugi?
Jango Fett... Bingo!
Zaczęła szybko klepać w klawisze. Poczuła na ramieniu dłoń Zegarmistrza.
- Co jest? - lekko bełkotał, ale dało się go zrozumieć.
- W uliczce przed nami jest Nexu - odpowiedziała Toth, nie przestając stukać w klawisze.
- A co to Nexu?
- Oglądałeś może Atak Klonów?
- No.
- Pamiętasz sceny na arenie na Geonosis?
- Tak.
- Stwora, którego wypuścili na Padme też?
- Też.
- To właśnie był Nexu - powiedziała spokojnie Toth, wciąż klepiąc w klawiaturę.
- Aha... - Zegarmistrz pokiwał głową. - I co zrobimy?
- Ty, Rollkin, Roverbot i MART-X usiądziecie i porozmawiacie o kostkach do gry.
- A ty?
- Ja założę zbroję Jango Fetta i zajmę się Nexu.
- Aha - Zegarmistrz znów kiwnął głową. - A na poważnie?
- To było na poważnie - odparła Toth i nacisnęła enter.
Jej ubranie zaświeciło białym światłem i zmeniło się w zbroję Fetta z jetpackiem na plecach. Podniosła z ziemi hełm i naciągnęła go na głowę, wyjęła z kabur na udach dwa WESTAR-y i szarpnęła za linkę startera. Po chwili wzniosła się na wysokość trzech metrów i rozejrzała się: tłumiki działały niezawodnie. Poderwała się i poszybowała w mrok uliczki.
Zegarmistrz popatrzył za nią i wrócił do przyjaciół.
- O co chodziło? - zabełkotał MART-X.
- O jakieś Nexu... - odpowiedział Zegarmistrz. - Co sądzicie o kostkach do gry?
- Ja uważam, że... hiks... stuścienna kostka do gry nie może istnieć...
- Może, ale musiałabybyć baaardzo wielka - zaprotestował Zegarmistrz.
- Taka Big kostka... He he he...
Po kilku godzinach nikomu już nie chciało się rozmawiać. Wszyscy leżeli pół przytomni na ulicy. Zegarmistrz ocknął się i zobaczył BiMa wyraźnie nad czymś skupionym.
- O czym myślisz? - zapytał Zegarmistrz, który już trochę wytrzeźwiał.
- O Toth. Zastanawiam się co ona wyprawia z tym Nexu. Wiesz wogóle co to jest?
- Nie, nie wiem. Ale mogę sprawdzić.
Zegarmistrz uśmiechął się i wyciągnął z kieszeni przedmiot przypominający wielki kalkulator w niebiesko-przezroczystej obudowie. Z tyłu urządzenia dużymi, przyjaznymi literami napisano:
NIE PANIKUJ!
- Co to? - zapytał zaciekawiony Bim?
- Zobaczysz.
Zegarmistrz postukał w kolorowe klawisze i po chwili przeczytał to co pojawiło na małym , czarno-białym ekraniku:

Nexu to drapieżnik pochodzący z Cholganny. Porastające prawie całą powierzchnię ciała gęste futro chroni zwierzę przed chłodem. Od głowy aż po nasadę długiego, pół-chwytnego ogona ciągnie się szereg ostrych kolców, podnoszących się podczas walk, a także zapewniających ochronę przed atakami z góry. Nexu wyspecjalizował się w polowaniach na ciepłokrwiste ofiary. Pomagamu w tym druga para oczu, reagujących na promieniowanie podczerwone.
Drapieżnik czuje się równie pewnie na ziemi jak i w koronach drzew: szeroko rozstawione kończyny i rozdwojony przy końcu ogon zapewniają mu stabilność wśród gałęzi a krótkie, boczne szpony, na każdej z łap, pomagają w wspinaczce. Podstawę jego diety stanowią masywne szczury drzewne a także nadrzewne ośmiornice będące jego przysmakiem.

- O o! - powiedzieli jednocześnie BiM i Zegamistrz.
Już mieli wyruszyć na poszukiwanie Toth, ale właśnie w tym momencie zguba stanęła tuż przed nimi. Miała porozrywane ubranie, pokaleczoną twarz i całą zakrwawioną lewą rękę.
- Całe szczęście, że nic Ci nie jest. - powiedział Zegarmistrz. - Jesteś taka nieodpowiedzialna... Mogłaś zginąć. Pomoglibyśmy Ci w tym... co robiłaś.
Po tych słowach Zegarmistrz ponownie położył się na ulicy.
- Co ty tam w ogóle robiłaś? - zapytał BiM, ale nie mógł odeprzeć chęci zaśnięcia...

Grupa przyjaciół siedziała w barze i rozmawiała o stuściennych kostkach do gry. Wszyscy udzielali się do dyskusji za wyjątkiem Toth. Ona spała. Twardo spała...
Toth uśmiechnęła się krzywo.
- Walczyłam z tym Nexu: oto, co robiłam. I nie uważam, że moglibyście mi pomóc, co najwyżej dać się zabić.
Po chwili wszyscy jej koledzy zasnęli - znaczy, obudzili się. Toth została sama.
- Nie znowu... - warknęła przez zaciśnięte zęby.
Zamknij się! - skarciła się ostro w duchu. - Co ci tym razem, sama nigdy nie byłaś?
Wręcz przeciwnie - odezwał się smutny głos w jej głowie. -Byłam sama tyle razy, ze już naprawdę wystarczy...
Usiadła i beznadziejnie zwiesiła głowę. Znowu sama? Nie no, za jakie grzechy?
Z zadumy wyrwał ją głośny skrzeko-ryk przed nią. Podniosła głowę i błyskawicznie poderwała się na równe nogi. O, cholera - przemknęło jej przez głowę. - Chyba niedokładnie go zabiłam...
Drapieżnik wyszczerzył ostre zęby. Toth szybko wyśniła sobie karabin Kark98.
- Wywalaj stąd - wycedziła przez zaciśnięte zęby - albo poszerzę ci uśmiech.
Nexu zasyczał, z chrzęstem podnosząc kolce na grzbiecie.
- Posłuchaj mnie, ty durny zwierzaku - kontynuowała dziewczyna, usilnie wmawiając sobie, że tylko jej się wydaje, że ze strachu miękną jej kolana. - Zostawiasz mnie i resztę w spokoju i idziesz zapolować gdzie indziej. KPV?
Nexu najwyraźniej nie zrozumiał. Toth rzutem ramienia podniosła karabin.
- Widzisz to? - syknęła. - Idź sobie! Już!
Nexu nie miał zamiaru sobie iść.
Seria strzałów wbiła kolbę karabinu w obojczyk Toth. Lekko ją zamroczyło, ale nie puszczała spustu. Kiedy ból zaczął ją oślepiać, a Nexu padł na bruk, wypuściła broń z rąk. Szybko podniosła laptopa i zaczęła klawiszować drżącymi ze zmęczenia palcami. Po kilku minutach wcisnęła Enter. Nexu zrobił się malutki, naokoło niego zformował się słoik z niepękającego tworzywa. Toth z westchnieniem ulgi osunęła się na kostkę.
Toth leżała na tak kilka godzin. Gdy już doszła do siebie postanowiła jakoś obudzić towarzyszy, ale nie wiedziała, jak to zrobić. "Ale jak ich obudzę to zasną... Znaczy zasną po stronie jawy, gdziekolwiek by nie byli" - myślała. - "Ale przecież oni ciągle siedzą w pubie i pewnie piją piwo. Tak, muszę ich obudzić, zanim... zanim coś się stanie!" Toth podeszła do Zegarmistrza i gwałtownie potrząsnęła nim. Nic się nie stało. Spróbowała w ten sposób obudzić także innych towarzyszy, ale bez pożądanego efektu. Usiadła na pobliskiej ławce i myślała w jaki sposób ich obudzić. Po chwili dostrzegła metalowe wiadro stojące kilka metrów od niej. Wstała i zerknęła do niego. Było pełne zimnej wody. Toth uśmiechnęła się. Wzięła wiadro i wylała wodę na twarze przyjaciół. Ocknęli się natychmiast.
- A... Zimno... - powiedział BiM.
- Trudno. Musimy znaleźć MART-Xa, szybko!!
- Ale gdzie on może być?
- Nie wiem. Musimy coś wymyślić.
- Może będzie w pracy. Może on pracuje w Golden Tower? - wtrącił się Zegarmistrz.
- Nie. Na pewno nie. Golden Tower jest całe zajęte przez "Forum" - zaprzeczył BiM.
- No to może tam jest. Musimy spróbować. Chodźcie! - powiedziała Toth i wszyscy jej posłuchali. Szli do Golden Tower wzdłuż uliczki, która stała się już ulicą w dużym opustoszałym mieście. Nie było tak nikogo oprócz nich. Może dlatego, że była noc, a może dlatego, że jeszcze nie wyśnili nikogo, bo jeszcze nikt nie był im potrzebny...
Toth nagle zatrzymała się jak wryta.
- Och... - wyrwało się jej.
- Co? - spytał Zegarmistrz.
- BartG... To on nasłał na nas tego Nexu! Następny może być Reek, albo Acklay! Albo Terentatek... A moja zbrójka jest już w kiepskiej formie...
Faktycznie, jej pancerz był mocno poszarpany i porozrywany pazurami Nexu. Rozcięcia na całej długości lewej ręki wciąż lekko krwawiły. WESTAR-y już dawno wyrzuciła, bo rozładowały im się magazynki. A do karabinu miała lekkie uprzedzenie, wystarczyło żeby wspomniała, jak ją rąbnął.
- Jednym słowem, trzeba dostać BartG'a, zanim on dostanie nas - podsumował BiM.
- Popieram w całej rozciągłości - pokiwała głową Toth. - Załatwmy Przyczynę, zanim jej Skutki załatwią nas. Nie, nie, nie miałam tego na myśli! - dodała pospiesznie, patrząc na twarz BiM'a. - Trzeba dostać się najpierw do BartG'a, a potem idzemy po MART-X'a. Zgoda?
Rozległ się zbiorowy pomruk "mhm". Grupka wsiąkła w mrok uliczki wymarłego miasta.
Szukali BartG'a przez kilka dni, ale nie wiedzieli gdzie dokładnie jest. Na pewno był w mieście. To wiedzieli. Wieczorami, gdy cała grupa była już zmęczona, rozkładali namiot (nikt nie miał pojęcia skąd Zegarmistrz go wytrzasnął) i spali. Jedna osoba obejmowała wartę i pilnowała reszty. Gdy wszyscy już stracili nadzieję na znalezienie BartGa Zegarmistrz zaproponował włamanie się do Golden Tower i przeszukanie akt BartG'a. One mogły zdradzić miejsca, w których najprawdopodobniej przebywał. Niestety zablokował sygnał GPS kilka dni temu i nie mozna było namierzyć go tak łatwo, więc wymyślili inne pomysły. Akta zdawały się być najlepiej pokazujące położenie BartG'a, ale też najtrudniejsze do odnalezienia.
- Dobra. Idziemy do Golden Tower czy przepytujemy rodzinę BartG'a? - zapytał BiM. Tylko te dwa pomysły zdawały się być najodpowiedniejszymi.
- Ja bym był za przepytaniem jego rodziny, a potem jak to nic nie da, bo raczej nic nie da, wbijamy do Golden Tower i mówimy: "Dawajcie akta!" i wychodzimy z aktami - powiedział Zegarmistrz, a BiM parsknął śmiechem.
- To nie czas na wygłupy! - krzyknęła Toth - A tak na serio, to co myślicie?
- No to co przed chwilą powiedziałem. Może za wyjątkiem tekstu: "Dawajcie akta!"- powiedział Zegarmistrz
- Faktycznie, ten tekst był głupi. Możemy powiedzieć "Akta, albo życie!". To by było lepsze - uśmiechną sie BiM.
- Cisza! - Toth nie mogła się opanować - Idziemy do BartG'a. Kto wie gdzie on mieszka?
Odpowiedziała jej tylko cisza...
- Fajnie - warknęła dziewczyna. - Zaje***cie, po prostu.
Zaczęła płynnie kląć, chodząc szybkim krokiem w tę i z powrotem, wymachując wibroostrzem, wyśnionym kilkanaście godzin temu. W końcu rzuciła broń i usiadła, kryjąc twarz w dłoniach.
- Dokąd byśmy poszli, gdybyśmy byli BartG'iem? - mruknęła przez palce. - Gdzieś, gdzie jes bezpiecznie, gdzieś, gdzie nikt nas nie znajdzie, gdzie nikt nie widzi nas, a my widzimy wszystkich... Ale co to jest? I gdzie to jest?
- Może Golden Tower? - zaproponował Zegarmistrz.
- Co ty się tak tego uczepiłeś, co?
- Nie wiem, ale coś czuję, że tam coś jest. No i będziemy mogli dowiedzieć się gdzie mieszka BartG, no nie?
- Faktycznie. Zostało nam tylko to. Ale jak tam do cholery się dostać? To miejsce jest bardziej strzeżone, niż jakikolwiek budynek w Polsce. Około pięćdziesięciu strażników na każdym piętrze, siedemdziesiąt pięć pięter, wszędzie czujniki ruchu, czujniki temperatury, soniczne radary, kamery, kamery na podczerwień, a nawet na ultrafiolet, czujniki laserowe, pancerne ściany, drzwi i okna, zamki mierzące puls, badające odciski palców, sprawdzające białka oczu....
- Mierzące puls? - przerwał mu Zegarmistrz.
- No tak.
- A po co mają mierzyć puls?
- Przecież włamywacze, czyli my, będą się bardzo stresować i ich puls będzie o wiele większy niż zwykłych pracowników...
- A jak jakiś pracownik jest zdenerwowany swoją pracą, to co wtedy, nie może przejść? - Zegarmistrz ponownie mu przerwał.
- Nie. Każdy pracownik ma swoją kartę magnetyczną. Otwierającą te drzwi do których dany pracownik ma dostęp. Na przykład recepcjonistka ma bardzo małe uprawnienia, bo ciągle siedzi na parterze, a czasami idzie do klopa albo zrobić sobie kawę. Natomiast zarządca Golden Tower ma dostęp prawie wszędzie.
- Prawie? Dlaczego prawie? - Zegarmistrz znowu mu przerwał.
- Niektóre piętra i pomieszczenia są tajne dla każdego. Nikt nie wie co tam jest. Oprócz oczywiście pracowników.
- No to trzeba jakoś zdobyć taką kartę i tam pójść, no nie?
- Ale jak? - tym razem odezwała się Toth...
- Ale ze mnie idiota! Po stronie jawy jestem administratorem. Tak? Więc po stronie snu powinienem posiadać taką kartę.
Bim pogrzebał w kieszeniach, ale nic nie znalazł. Szybko pociągnął łańcuszek i przed oczami przyjaciół pojawiła się złota karta magnetyczna z wygrawerowanym "Michał Hernas". Przyjaciele spojrzeli pytająco na BiM'a.
- Tak, mam na nazwisko Hernas. - uśmiechnął się BiM.
Na złotej karcie wydrukowana była mapa do Golden Tower.
- Chodźmy! - zaproponowała zdenerwowana Toth.
Im przyjaciele zbliżali się do wierzy, tym karta piszczała coraz głośniej.
- A jeżeli to pułapka? - spytał Zegarmistrz.
- Nie wiem. BartG ma możliwość zrobienia czegoś takiego, ale aż taki mądry to on nie jest. - zaśmiał się BIM.
- Przestańcie! - krzyknęła zdenerwowana Toth - Nie wygłupiajcie się. I tak nie mamy innego wyjścia... - Toth zesmutniała.
- Spokojnie Toth, jakoś uda nam się wybrnąć - Zegarmistrz objął ramię Toth. Przez kolejne kilometry drogi przyjaciele milczeli.
- O cholera! - powiedzieli chórem. Wieża była cała ze złota.
- Myślałam, że to tylko nazwa - zdziwiła się Toth.
- Włazimy? - spytał się Zegarmistrz. Przyjaciele położyli rękę na rękę na znak zgody.
Weszli.
[[
--
Może damy opowiadanie na konkurs. Książkę dostała by Toth, za założenie topicu. Potrzebuje waszej zgody na zgłoszenie tego do konkursu, a dokładniej na zgłoszenie waszych postów. :wink:]]
- Ostrożnie! - syknęła Toth. - Wiecie co, ja chyba pójdę przodem, jak to pułapka, to tylko ja oberwę. - Zegarmistrz próbował zaprotestować, ale dziewczyna przerwała mu. - Z tego, co wiem, w większości sytuacji dziewczyny puszcza się przodem, i mam teorię dlaczego: jak gdzieś jest bomba, trafi tylko dziewczynę. Więc idę przodem, rozwalam się na minie, a wy omijacie wszystkie niewybuchy i łapiecie BartG'a. Right?
Chciała iść, ale Zegarmistrz złapał ją za ramię i szarpnął do siebie.
- Nigdzie nie idziesz! - syknął. - A przynajmniej nie sama.
Toth warknęła gniewnie, ale przestała się wyrywać.
- Albo idziemy wszyscy, albo wogóle nie idziemy - powiedział Zegarmistrz.
Stali w dużym pomieszczeniu, w którym było dużo roślin, drzwi, wind i schodów. Po lewej znajdowało się duże biurko, a na nim stał 21-calowy monitor LCD, klawiatura i mysz laserowa. Kobieta za biurkiem energicznie klikała w klawiaturę nie odrywając wzorku od monitora. Miała na sobie zielone spodnie w żółte paski, ciemnoniebieski garnitur i czerwoną czapkę z daszkiem. Do garnituru przyczepiona była plakietka z napisem: "Ilona Międzia, recepcjonistka wyższa, ranga: 8, punkty: 327."
- Kurczę. Nie wiemy, gdzie teraz iść. BiM pokaż tę mapę.
BiM podał Zegarmistrzowi kartę z mapą budynku.
- O cholera. To jest bardziej skomplikowane niż londyńskie metro. Ale przynajmniej wiemy, że "Archiwum Ludzi" znajduje się na 17 piętrze. Musimy pojechać windą.
Przyjaciele weszli do windy i wcisnęli przycisk z numerem 17, który zaświecił się na czerwono.
- "Archiwum Ludzi"- westchnęła Toth. - Dziwnie brzmi, nie?
- I tak poza tym... Czy to nie jest za proste? - zreflektowała się nagle. - Coś, czego potrzebujemy, jest w najbardziej strzeżonym budynku, jaki można sobie wyobrazić, a my po prostu wjeżdżamy windą i zabieramy to, co jest nam potrzebne? I, oczywiście, wypuszczą nas z aktami Administratora? No, na pewno... Dlaczego wcześniej o tym nie pomyślałam?
Ting! Winda zatrzymała się, stalowe drzwi rozsunęły się. Grupka wyszła i ostrożnie rozejrzała się.
- Chyba czysto - mruknął BiM.
- A co? Nie możemy sobie wejść do tego budynku? Może chcemy się napić kawy z odchodów lisa. - uśmiechnął się Zegarmistrz. - Podobno tylko tu ją mają.
Przyjaciele ujrzeli wąski korytarz ciągnący się przed nimi. Po obu jego stronach znajdowały się białe drzwi z drewnianymi tabliczkami. Na każdej z nich było coś napisane po polsku i w innych językach, których nie mogli rozpoznać.
- No i co... Otwieramy każde z nich i pytamy się, czy tu jest to "Archiwum ludzi"? - zapytał BiM.
- Idziemy do końca tego korytarza. Tam jest... Idziemy tam. Szybko! - krzyknęła Toth, biegnąc już wzdłuż korytarza.
- Ale co tam jest?
- Szybko, biegnijmy!!!
Wszyscy pobiegli za Toth, nie wiedząc, o co chodzi. Po kilkunastu minutach dostali już zadyszki, ale nie dobiegli jeszcze do końca. Ten korytarz był naprawdę długi. Nagle Toth zobaczyła niepomalowane drzwi bez żadnej tabliczki i nacisnęła klamkę. Gdy przyjaciele wbiegli do malutkiego pomieszczenia, w którym ledwo się mieścili, Toth szybko zamknęła drzwi. Reszta patrzyła na nią z oczekiwaniem.
- No i co teraz?
- Rozejrzyjcie się - odrzekła zuśmiechem.
Stali w małym pokoiku, w którym zamiast ścian był jeden wielki ekran. Podzielony on był na mniejsze monitorki, na których widać było obrazy z kamer w budynku. Gdy BiM dotknął jednego z nich, odkrył, że może nimi sterować.
- Ekstra!! Możemy nimi sterować i znaleźć to archiwum. Zobaczyć czy ktoś tam jest i jak będzie dobra okazja wbiegniemy tam zabierzemy akta BartGa i zwiewamy.
- Niekoniecznie - zaprotestowała Toth - Te kamery obejmują tylko pierwsze 20 pięter, a "Archiwum ludzi chronionych" jest na 37 poziomie.
- Skąd to wszystko wiesz?! Skąd wiesz, że tam akurat są akta BatrGa?! Jesteś jakimś medium?
-Mi... Mi się to śniło. Teraz pamiętam to wszystko dobrze i wyraźnie... A, i ta mapa jest nieprawidłowa...
- Co? - zapytał zdezorientowany BiM.
- To, co słyszałeś - Toth nerwowo splotła ręce. - Z tą mapą dojdziemy chyba do piekła. Albo prosto w pułapkę. Mówię wam, coś tu jest nie teges.
- Wiesz, dokąd iść? - zapytał Zegarmistrz.
- Chyba... chyba wiem - odpowiedziała niepewnie Toth. - Chodźcie za mną...
Toth otworzyła najbliższe drzwi.
- Winda! - powiedzieli razem przyjaciele. Weszli i Zegarmistrz nacisnął guzik ze złotym napise "37".
Po chwili drzwi windy sie rozsunęły.
- Cześć! - powiedział MART-X. - Co oczekiwaliście babci Lusi?
- Ty nie z nami? - zapytał BiM.
- Nie. - odpowiedział szyderczym tonem.
- I tak nie dasz nam sam rady!!! - krzyknęła Toth.
- Order sixti six - powiedział MART-X spokojnym tonem. Nagle ze wszystkich stron nadbiegły klony.
-To ja nasłałem na was Nexu - kontynuował. - Wiedziałem, że pójdzie tylko Toth, bo pracuje ze mną w tym samym dziale - Star Wars. Myślałem że będe ją miał z głowy, ale niestety - mój kochany Nexu nie wrócił. Teraz zapłacicie mi za to!!! A tak w ogóle to chyba kogoś szukacie? - zakończył. Za nim nagle stanęła ciemna postać... BartG.
Przyjaciele stali jak wryci, nie wiedzieli co mają zrobić. Klony otoczyły ich i powoli zacieśniały krąg. Zbliżały się do nich coraz bardziej. MART-X stał w wejściu windy z głupim uśmiechem, a BartG tuż za nim.
- Dlaczego ciągle STAR WARSy, nawet ich nie oglądałem.... - szeptał do siebie Zegarmistrz. - Dlaczego nie może to być na przykład Star Trek, podobne klimaty, więcej odcinków, było pierwsze...
Klony były już bardzo blisko, gdy nagle Toth wyciągnęła z kieszeni coś, wyglądające jak buteleczka perfum.
- Zamknijcie oczy! Szybko - krzyknęła, po czym rzuciła ową buteleczką w MART-Xa. Ten chciał ją złapać, ale gdy tylko jej dotknął wybuchła bardzo jasnym światłem. Zegarmistrz, BiM i mieli zamknięte oczy i nie wiedzieli co się dzieje, ale woleli zaczekać na kolejne polecenia Toth, ufali jej, a ona była a z całej trójki. Ona też miała zamknięte oczy, otworzyła je po kilkunastu sekundach.
- Możecie już otworzyć oczy. - powiedziała spokojnie i z uśmiechem.
Gdy to zrobili, ujrzeli kilkadziesiąt klonów i MART-Xa leżących na ziemi. Po BartGu nie było ani śladu.
- Coś ty im zrobiła?! Chyba zacznę się Ciebie bać. - powiedział BiM.
- Dopiero teraz? - zażartował Zegarmistrz.
- Musimy się stąd wydostać. Tu nie jest bezpiecznie. - powiedziała Toth i zaczęła iść w stronę wyjścia.
- A akta...
- Są tutaj - powiedziała pokazują swoją rękę, w której trzymała starą teczkę z wielkim napisem BartG
- J..Jak żeś to zrobiła? Te perfumy...i akta...? Jak to możliwe?
Toth zamrugała.
- Jakie znowu perfumy?
- No ta buteleczka...
- A, to... - Toth roześmiała się. - To nie były perfumy.
- A co to było?
- Chcesz wykładu z chemii uniwersum Star Wars?
- Eee...
- No właśnie. Ale skutki chyba wystarczą?
Nie czekając na odpowiedź, wyjęła z kieszeni sznury. MART-X zaczynał się ruszać. Toth przycisnęła go kolanem do ziemi.
- Chyba o czymś zapomniałeś, kolego - uśmiechnęła się paskudnie. - Jestem od ciebie trochę lepsza w wiedzy o Gwiezdnych Wojnach. Zapomniałeś?
MART-X próbował coś odpowiedzieć, ale nie zdążył: Toth szybko łomotnęła go w obie skronie.
- No cóż - powiedziała, przewracając MART-Xa na plecy - ostatecznie, interesuję się nie tylko SW.
- A czym jeszcze? - zapytał ostrożnie Zegarmistrz. Toth pętała nogi MARTa, na kostkach, kolanach i udach.
- Erm... Powiedzmy, że niezliczoną ilość razy przeczytałam "Winnetou" i "Old Surehanda", między innymi - odparła. - No i mam dylemat: na krzyż za plecami czy tak jak nogi?
- Co?
- Na krzyż - zdecydowała. Po chwili MART-X był fachowo związany bez możliwości ucieczki. - Okej. Tych lin nie da się przepalić, przeciąć, przerwać ani rozwiązać. Przynajmniej póki ja nie będę tak chciała. Co robimy dalej?
Nagle jeden z klonów wstał
-HALT!!! - wrzasnął. Przyjaciele stanęli jak wryci. Prawie by nacisnęli guzik ale...
-Bzuum!!! - klon strelił z blastera do tablicy numerowej. Po tym podniósł kilka innych żołnierzy i powiedział coś do nich dziwnym jezykiem. Tamci podeszli do MART-Xa i go rozwiązali. Pierwszy dalej trzymał blaster wycelowany do "trójki wspaniałych".
-Wyłazić z windy i za szefem - powiedział klon. BartG znowu pojawił się z nikąd. "Łał!!! Potrawi pojawić się i zniknąć kiedy chce." powiedział w myślach Zegarmistrz.
-I co Toth!!! - powiedział szyderczym tonem już rozwiązany MART-X. - Wydawało się, że się mniej znam na SW? Wiedzieliśmy, że możesz to ze sobą mieć więc się specjalnie uzbroniliśmy! - mówiąc to uchylił swoją tunikę. Pod nią było coś srebrnego.
-Zbroja ochronna!!! - zaskoczonym tonem powiedziała Tot. - Nad czymś takim pracowaliśmy w biurze!!! Ale ty nie pracujesz w tym samym biurze co ja!!! - zakończyła.
-A myślisz, że tacy jak ja nie mają szpiegów? - odpowiediał pytaniem MART-X.
Toth pokręciła głową, opanowując lęk.
- Nie, MART. Ja w ogóle nie myślę. REBJ needed! - krzyknęła.
MART-X zdawał się zbity z tropu.
- Co to jest REBJ?
Zjawił się trzeci pierścień, otaczający klonów.
- Rapid Entry By Jedi - odparła Toth, uśmiechając się paskudnie. - Hajime! (jap. walczcie)
I zaczęło się piekło. Klonów było dużo, bardzo dużo, ale Jedi byli silniejsi. Blasterowe błyskawice śmigały w powietrzu.
BartG i MART-X gdzieś się zmyli. Najgorzej miała trójka przyjaciół w środku.
Raz po raz strzały śmigały obok nich, co chwilę byli krok od wirtualnej śmierci. Szczęściem, byli na tyle przytomni, że wyśnili sobie jakieś zbroje, a przed Zegamistrzem nagle zmaterializował się pawęż, tak wielki, że wszyscy mogli się za niego schować. Toth pruła do klonów z [url=http://starwars.wikia.com/wiki/A280_blaster_rifle:c3e78]karabinu blasterowego A280[/url:c3e78], po chwili rzuciła BiM'owi [url=http://starwars.wikia.com/wiki/E-11_blaster_rifle:c3e78]E-11[/url:c3e78]. Strzelając, przyglądała się walce.
Nie cichły bojowe krzyki i hałłakowanie. Obok eks-Darth Revana migały dwa żółte ostrza Bastili Shan. Przy Obi-Wanie zwijała się w unikach i wymyślnych fintach Siri Tachi. Padawanka nazwiskiem Esterhazy - szerzej znana jako Scout - chroniła sobą plecy przyjaciela, Whie. Przy rannej Yuthurze Ban klęczała Barriss Offee, uzdrawiając ją. Tholme ciął szeroko kilku klonów naraz, razem z Jainą Solo osłaniając ranną Marę Jade. Jolee Bindo odepchnął Mocą kilkunastu klonów.

Nagle pawężem Zegarmistrza zachwiał potężny wstrząs. To jeden z klonów, którego hełm roztrzaskał się jakiś czas temu, rąbnął plecami w ogromną tarczę i osunął się po niej. Toth zauważyła małą bliznę z boku szczęki.
- Jangotat? - zapytała, starając się przekrzyczeć bitewny zgiełk.
- Dla ciebie kapitan A-98 - odparł klon i umarł.
Toth rzuciła pod adresem MART-Xa kilka przekleństw w nieznanych Zegarmistrzowi i BiM'owi językach, schowała się głębiej za tarczę, odłożyła karabin i zaczęła szybko klawiszować na laptopie.
- Krozit! - warknęła. - Czekajcie, chłopaki, to będziecie mieli zbroje lepsze od tej tego Vonga.
- Kogo? - zapytali jednocześnie.
- Potem ci powiem - odpowiedziała, nie odrywając wzroku od ekranu laptopa. - BiM, strzelaj dalej, a nie się na mnie patrzysz.
Po chwili Zegarmistrz stwierdził, że on, BiM i Toth mają na sobie zbroje, jakie zwykle noszą Morgukai, ale jakby lepsze.
- Tsup! Ja zaraz z niego zrobię kane a bar, z di'kuta jednego!
- A po ludzku?
- Z MART-Xa nie zostanie więcej, niż łajno mięsnej larwy - przetłumaczyła Toth, wciąż klikając w klawiaturę laptopa. - Dajcie mi chwilę... Hrai! Już po tobie, zdrajco!
- Co jest?
- Namierzyłam go! - na twarzy Toth pojawił się okrutny uśmiech. Wyciągnęła rękę nieco w bok, w jej dłoni pojawiła się długa pałka z bliżej nieokreślonego, błękitnego metalu - niepochodzącego z Gwiezdnych Wojen. Dziewczyna wywinęła bronią zręcznego młyńca i wybiegła zza pawęża, atakując MART-Xa.
Nagle jej broń i komputer wyślizgnęły się z ręki. Najdziwniejsze było to, że nie upadła na ziemię tylko poleciała do przodu. Toth prawie je złapała, ale "PUC", i rzeczy były w rękach MART-Xa i BartGa. Za nimi stała kolejna partia klonów.
-Zaklejcie jej gębę żeby dalej nie czarowała! - rozkazał BartG. MART-X poszedł za róg i wyją mocą Zegarmistrzowi dokumenty.
-A teraz pójdźcie i zwiążcie ich! - krzyknął do kilku klonów.
-Ale oni mają broń! - krzyknął jeden z nich. lepiej dla niego żeby tego nie mówił!!! MART-X wysunął rękę i po chwili żołnierz leżał na ziemi.
-I tak już nie działają - powiedział spokojnie . - Zdezaktywowałem je. A tak przy okazji: raczej wam nie mówić takich rzeczy jak wasz eks-kolega - zakończył z chytrym uśmieszkiem.
Toth posłała mu mordercze spojrzenie i podała klonom ręce do związania. Żołnierze poprowadzili - spętanych i z zawiązanymi oczami - ją, BiMa i Zegarmistrza w podziemia Golden Tower.
Toth skoncentrowała się, przestawiając się na inne zmysły. Słyszała kapanie wody z sufitu, czuła chłód, przenikający przez zbroję z cortosis, ale czuła też ciepło bijące od idących obok niej przyjaciół.

Po długim, długim czasie stanęli. Przyjaciele usłyszeli skrzyp, poczuli na plecach mocne pchnięcie, znowu skrzyp i odgłos klucza obracanego w zamku. Toth mruknęła cicho, odpowiedziały jej dwa ciche mruknięcia. Z trudem ściągnęła opaskę z oczu skrępowanymi za plecami rękoma, podpełzła do Zegarmistrza i zdjęła opaskę również z jego oczu.
- Żyjecie? - zapytała zmęczonym głosem.
[[
http://fnin.eu/pub.php

Zapraszam do lektury :) ]]
-Sam nie wiem - odpowiedział szeptem Zegarmistrz. Głowa prawie mu pękała. PO chwili drzwi się otworzyły. Stanął w nich BartG i MART-X. Przyjaciele chcieli po prostu im przywalić w pyski i uciec, ale jako, że BartG umiał trochę czytać w myślał pokazał im palcem armię klonów, której wcześniej nie Toth i reszta nie zauważyli. Wszystkie blastery były na nich wycelowane. W każdej chwili mogli zacząć strzelać.
-I po co nas tu trzymasz?! - zapytała ze złością Toth. - Nie wystarczy ci to, że przjąłeś kontrolę nad Silver Tower?!
-Słyszałem, że umiesz dobrze programować. Chcę, żebyś napisała mi program, który sprawi, że będe miał kontrolę nad caym światem snów - powiedział spokojnym głosem MART-X. Po tym padł na ziemię śpiąc. Przyjaciele także zasnęli.
***
-Auuu... - zajęczał Zegarmistrz kiedy się przebudził. - Miałem dziwny sen. Pamiętam tyklo to, że... Kurka! Już zapomniałem.
-Ja też... - powiedział sennie BartG. - Barman!!! Pięć kaw!!! I trochę...Hrrr...
-Ja nie wiem jak można tak ciągle zasyp... Zieeeew! - mruknął MART-X i padł na podłogę.
Toth zmrużyła oczy.
- Jakież to klasyczne. A co się stanie, jeżeli odmówię?
Przeczuwała, jaka będzie odpowiedź.
-A co jeśli ja cię zmuszę?! Nie wiesz co to tortury?! A jeszcze są szanrtaże... - mówił MART-X po czym odwrócił się do kilku pomocników. To był moment na, który Toth czekała. Wiedziała, że jakby powiedziała jedno ze swoich zaklęć tuż przed MART-X'em on by szybko je zniszczył. Teraz był odwrócony, więc szepnęła kilka słów w nieznanym innym zgromadzonym języku i w jej rękach pojawił się komputer.
-Jak to - nie zdążył wyszeptać BIM, bo Zegarmistrz dał mu kuksańca i pokazał mu głową MART-Xa i resztę. Tym czasem Toth klikała przyciski jak szalona. MART-X zaczął się już odwracać.
-Hej co to?! - wrzasnął kiedy zobaczył Toth z komputerem w dłoni. - Zaraz ci to odbiorę! - wysunął rękę, a komuter zaczął się powoli wyślizgiwać z dłoni. Jeszcze tylko kilka linijek... słów... znaków. Komputer już prawie był w rękach MART-Xa.
-Enter! - wrzsnęła Toth naciskając ostatni przycisk. Wszyscy przestali robić to co robili i patrzyli się po koleji na komputer Toth i MART-Xa. Przez pewien czas nic się nie działo. Minęła sekunda, dwie trzy.
-I na co ci wrzeszczeć? - zapytał MART-X. Kiedy tylko powiedział "ć" w celi zaczął wiać wiatr. Po kilku sekundach błysnęło światło i...
-O kurka! - wrzasnął BartG. W sali gdzie przed chwilą było trzech przyjaciół, stały setki Toth'ów, Zegarmistrzów i BIM'ów. Wszyscy w srebrzystych zbrojach i z karabinami laserowymi w rękach. Tylko trzech (tych prawdziwych) miało w rękach miecze świetlne.
- Niespodziewanka - powiedziała spokojnie Toth, wywijając mieczem świetlnym Salut Makashi i podsuwając ostrze tuż pod podbródek MART-X'a. Ten chciał szarpnąć się do tyłu, ale zatrzymał się na swoim wojsku. - Poddajcie się: MART, BartG i klony, to nic nie zrobię dowódcy. Znaczy się, MART-X'owi. Zgadza się, MART?
MART-X posłał jej mordercze spojrzenie.
- Niestety, zablokowałam cię - uprzedziła jego akcję Toth. - Nie podniesiesz już niczego, używając Mocy, telekinezy czy jak to tam nazwiesz.
-Poddaję się... - wymamrotał MART-X po czym przękręcił lekko głowę na ile mógł. - Odłużcie bronie i poddajcie się.
-Surrender! - krzyknęły klony.
- Dziękuję - skinęła głową Toth, nieznacznie opuszczając broń. - Złóżcie karabiny w jednym miejscu: na przykład o, tu.
Wskazała miejsce, w którym "setki Toth'ów, Zegarmistrzów i BIM'ów" utworzyły półkole. Po chwili leżała tam góra [url=http://images.wikia.com/starwars/images/0/0e/DC-15a_Blaster_Rifle.jpg:2rfj5iya]karabinów blasterowych DC-15A.[/url:2rfj5iya]
- Przy okazji - odezwała się znów Toth - czy nie macie czegoś do roboty jako WAR?
Kilku klonów pokowało głowami.
- Zegarmistrz, możesz przez chwilę potrzymać MART-X'a na muszce? - spytała.
- Mogę.
- Byłabym wdzięczna.
Zegarmistrz zastąpił Toth, ta uklękła i znów zaczęła klikać w klawisze komputera. Po jakimś czasie wcisnęła ostatni, nucąc cicho: "I enter..."
Przed klonami zmaterializował się owalny, wiszący w powietrzu portal.
- Prowadzi na Coruscant - wyjaśniła. - Wejdźcie.
Jeden po drugim, identyczni żołnierze znikli w złocistym świetle portalu. Toth wrzuciła za nimi ich broń.
- Dzięki, Zegarmistrz. Opuść miecz. MART, możemy pogadać?
-O czym?! - rzucił wkurzony swoim błędem MART-X. Po chwili On i BartG byli jedynymi złymi w okolicy.

A słownik w domu mamy? :wink: //Avalyah
- A, tak ogólnie - wzruszyła ramionami Toth. - Możemy?
MART patrzył na nią spode łba, namyślając się.
-Chyba nie mam wyboru... - powiedział.
Cisza. Piorunujący wzrok Toth. Przestraszone spojrzenie MART-Xa. I cisza. Zegarmistrz także się nie odzywał, bał się reakcji Toth. BiM wpatrywał się w dal. Widział coś dziwnego, wyraźnie się nad czymś zastanawiał. Po chwili jego kąciki ust podniosły się do góry, później w jego oczach dostrzegł strach... Zegarmistrz popatrzył w tamtą stronę. Dostrzegł nadbiegającego Roverbota. Biegł bardzo szybko, jakby przed czymś uciekał. Toth nie odrywając wzroku od MART-Xa wskazała ręką na nowego gościa, mruknęła coś pod nosem i powiedziała:
- Zajmijcie się nim, my pójdziemy porozmawiać. - szarpnęła MART-Xa za jego strój w stronę pobliskich drzwi.
Tym czasem Roverbot popchnięty mocą Toth z zatrważającą zbliżał się do najbliższej ściany. Łuup! Teraz był do niej przytwierdzony tak, że nie mógł poruszyć nawet palcem. Jedynie oczy i usta były w miarę sprawne. Zegarmistrz i BiM ostrożnie do niego podeszli. Toth z MART-Xem już byli za drzwiami, a stalowe drzwi idealnie tłumiły ich podniesione głosy.
- Chcę Wam pomóc! - wykrztusił Roverbot - Rollkin...On... Zaraz tu będzie...

[[P.S. sorry Toth, że tak późno, ale ostatnio nie miałem czasu. Postaram się to naprawić :D ]]
-Przecież ty jesteś z Rolkinem - zauważył Zgarmistrz.
-Już nie! - powiedział. - Ostatnio dawno go na Forum nie było, bo pisał tajny program. Teraz jest on silniejszy nawet od MART-Xa. Ale jeśli wszyscy razem, ja, wy, Toth, MART-X i BartG, połączymy jest szansa, że nam się uda.
-Jest szansa?! - zdenerwował się BiM.
Silniejszy nawet od MART-Xa...Dobre sobie... Stary, tamten koleś ma farta i tyle. Teraz, kiedy Toth go przycisnęła, to jest kompletna łajza. Pewnie teraz, za tymi drzwiami, błaga ją o litość... - kontynuował BiM - Ale do rzeczy, co wiesz o Rollkinie. Masz rację nie było go, ale to nie żaden dowód, że to nie jest jakiś podstęp.
Toth!!! - krzyknął Zegarmistrz - Możesz...
Po chwili Roverbot odpadł od ściany i opadł na podłogę. Zaczął gwałtownie nabierać powietrze. Po kilku chwilach powiedział:
- Chcecie dowodu? Macie..
Z kieszeni wyjął strzępek owłosionej filetową sierścią gróbej skóry zwierzęcej.
-Sprawdzałem w labolatorium. Rolkin - powiedział. - Według badań może zmieniać wyskość od 100 pikseli do jednego miliarda!!! Siła to jakieś 1000. Pazury mniej więcej od 10 do 200 pikseli. Obrona: 500. Jego jedyny słaby punkt to inteligencja. Z powodu błędu w kodzie ma tylko 10. Dlatego jest taki zły! Chciał tylko stać się silniejszym żeby walczyć lepiej ze spamem, ale niestety...
-Rozumiem... - odpowiedział BiM. - Czyli jedynym sposobem jest zastawienie pułapki, złapanie i przeprogramowanie...
Nagle i po chamsku tuż obok pojawił się Procesor w podartych łachmanach.
- A ten tu skąd? - zapytał Zegarmistrz. - To prywatny sen, nie można się tu tak chamsko zalogować!
- Przybyłem by wam pomóc... - Przed Procesorem pojawił się wiersz poleceń Windows.
Na twarzach wszystkich zebranych malował się szok.
- Jakim cudem dostałeś się do wiersza poleceń? Przecież Wielki Administrator zainstalował program dziecioodporny żebyśmy nic nie nagrzebali!
- Tajemnica - odparł przybysz, po czym zaczął wyobrażać sobie komendy, które od razu pojawiały się na hologramie. - Mam dla was bonus. Spelnię
jedno wasze życzenie.
-Dawaj milion... nie trylion zło - BiM nie skończył dokończyć ponieważ Zaegarmistrz zatkał mu buzię, a sam powiedział spokojnym głosem:
-Przywróć Rolkina do poprzedniej postaci!
-Będzie trudno, ale zobaczę co da się zrobić. - W tym momencie otworzyły się pancerne drzwi, a stamtąd wyszła Toth z wymiękłym MART-Xem i Bartgiem.
-Hej kto to?! - wrzasnęła i wyjęła z kabury swój paralizator. Po chwili Procesor leżał na podłodzę bez ruchu. Żył jeszcze, ale nic nie mógł robić.
-Cośty zrobiła! - wrzasnął Zegarmistrz. - Przeczytaj kilka poprzednich postów ty palantko! - Toth na chwilę otwarła przed sobą małe okinko internetowe, włączyła forum, zalogowała się i weszła do Pubu.
-O kurka! No to co robimy?
-Trzeba pokonać Rolkina - jeszcze sapiąc powiedział Roverbot. - Będzie trudniej, ale no nic... - Po tym w korytarzu usłyszeli ciężkie kroki.
-What the! - wkurzyła się Toth. Wyjęła swój komputer i próbowała odprogramować paraliż, ale jako, że zaprogramowała pistolet tak dobrze, że niedało się odwrócić działania nic nie wyszło. Na szczęście udało się jej dodać trochę siły MART-Xowi, Bartgowi i Roverbotowi, oraz dać każdemu broń i zbroję.
-Przygotować się! - po kilku minutach zza rogu pojawił się długo na kilkadziesiąt pikseli pazur. Chwila minęła i przed przyjaciółmi stała 10000-pikselowa bestia.
-Babumynaro! - wrzasnęła.
-Na tyle głupi, że nawet gadać nie umie - BiM szepnął Toth na ucho. Ta nagle zorientowała się, że potwora trzeba złapać. Szybko przeprogramowała blastery na pistolety z harpunkami.
-Co to na być? - zdenerwował się MART-X. - To ma jakieś 100 mniej siły od poprzednich broni.
-Musimy zrobić pajęczynę! - odkrzyknęła Toth. - Mamy dużo amunicj!
[[Mam dwie uwagi:
Po pierwsze nigdy nie nazwałbym Toth palantką :P
Po drugie BiM(albo Bartg nie chce mi się sprawdzać) napisał, żeby nie dopisywać nowych postaci...]]
[[Trudno. I tak jestem sparaliżowany, wiec to niczego nie zmienia. MART-X bardzo ładnie się mnie pozbył ;) ]]
- O kur... - jęknął Zegarmistrz widząc Rollkina - Ale żeby był aż taki wielki? Przypomina trochę [url=http://images32.fotosik.pl/178/481eab9a1187ab85.png:xcq9biq0]Eduarda z "Domu Dla Zmyślonych przyjaciół Pani Foster"[/url:xcq9biq0]. Może też boi się UFO?
Gdy Zegarmistrz wypowiedział słowo "UFO" Rollkin zrobił gwałtowny krok w tył. Toth uśmiechnęła się złowieszczo...[[

MART-X, nadal proszę Cię, żebyś zedytował tego posta, w który nazywam Toth palantką...
EDIT @DOWN:
Nalegam... :twisted: ]]
[[Bez przesady Zegarmistrz. Trochę go poniosło. Niech zostanie :D]]
[[Czemu piszecie w kwadratowych nawiasach?]]

-Ufo! Ufo! Ufo! - wszyscy razem zaczęli wołać. Rolkin powoli zaczynał się zmniejszać, lecz z parł do przodu jeszcze szybciej niż poprzednio.
-Robi się mniejszy! - wrzasnęła Toth. - Będzie mógł przejść pod pajęczyną! Róbcie ją trochę niżej! A... To dla ciebie za nazywanie mnie palantką, Zegarmistrz - powiedziała po czym na jego głowie pojawił się różowy, dziewczęcy kapelusik.

[[ :) :D :lol: :P :twisted: ]]
[[Bo tak trzeba, żeby tego nie wklejało tutaj http://fnin.eu/pub.php

]]
Rollkin, zobaczywszy kapelusik, rzucił się na niego. Zegarmistrz w ostatniej chwili odskoczył w bok. Prowizoryczna pajęczyna zerwała się jak by w ogóle jej nie było. Zegarmistrz szybkim ruchem zdjął z głowy kapelusik i miał zamiar odrzucić go jak najdalej, jednak w tej samej chwili Toth krzyknęła coś nie zrozumiałego dla ogółu i kapelusik wystrzelił na jakieś 500m.
- Pajęczyna nie pomoże! - krzyknęła - Trzeba wymyślić coś innego.
- Ale żeby Rollkin oglądał kreskówki? - zdziwił się Zegarmistrz - A... Toth, wiesz, we śnie jestem jakiś taki... nieswoi. Jakby ktoś mną sterował. I jeśli możesz w Wołaczu mów do mnie w Wołaczu byłbym wdzięczny. Nie w Mianowniku...
Toth spiorunowała go wzrokiem, a ten postanowił już zamilknąć. Szybko myślała nad jakimś nowym planem, ale nic nie mogło jej wpaść do głowy. Tymczasem Rollkin, który już dobiegł do kapelusika, ostrożnie powąchał go. Delikatnie i z największą ostrożnością wyciągnął ku niemu język. Kiedy ten dotknął jaskrawego różu, w oczach Rollkina pojawił się gniew. Rozerwał kapelusik na strzępy, po czym rzucił się w kierunku przyjaciół. Toth, znów nie wiadomo skąd, wyjęła drugi kapelusik i cisnęła nim w stronę Rollkina. Ten jednak nie zwrócił na niego najmniejszej uwagi, przebiegł po nim, jakby go wcale nie było.
- I mamy problem... - stierdziła Toth.
- Musimy coś wymyślić...[[

Jeszcze taka mała uwaga, żeby w te znaczniki "[.[" (bez kropek) brać również niepotrzebne entery czy spacje ;)]]
-Tabletki! - wrasnął MART-X
-Co?! - zdziwiła się Toth.
-Wyczaruj tabletki nasenne!
-No i co?! Koleś będzie tutaj jeszcze dłużej...
-A... - Zegarmistrz zaczął powoli rozumieć. - Przecież jak zaśnie tutaj obudzi się tam!
-Dokładnie - przyznał MART-X. Po chwili MART-X miał w dłoni kilka tabletek nasennych. - Tylko jak to teraz mu damy?
-Rzuć je na kapelusik! - kilka chwil później na ziemi leżała wielka bestia.

***

-Ałł - powiedział Rolkin. - Głowa mnie boli. - po tym potrzedł do reszty przyjaciół. Wszyscy spali twardym snem. Rolkin próbował kilka razy zasnąć, ale śniły mnu się jakieś kwiatki polanki i tego typu rzeczy. Podświadomie wiedział, że musi mieć jakiś inny sen, więc z tamtych odrazu się budził.

***

-Trzeba go związać i dać mu tabletki uspokajające - zauważył Roverbot po czym zwrócił się do Toth: - A ty spróbój go przeprogramować.
-Jasne. [[

Tak właśnie myślałem... ]]
[[ Pisz w podwójnym kwadratowym nawiasie :wink: ]]
[[//Poprzedni post został usunięty ponieważ nie wnosił nic nowego do tematu. NOWYCH POSTACI DOPISYWAĆ NIE MOŻNA! ///Jaguar]]
[[ale można włączyć się? znaczy kreować historię, bez wprowadzania nowych postaci?]]
[[//W ten sposób włączyć się można, ale nie można wprowadzać nowych postaci. ///Jaguar]
[[
Wyszedł z baru i usiadł obok Kościoła. Ekhm... to zdanie nie ma sensu ;). Chyba chodziło Ci o kościół, bo Kościół to taka wspólnota ;). Usiąść koło wspólnoty? Nie, chyba budynku ;).]]
[[ehh... luk. Przeczytaj cały temat, to zrozumiesz. A że nie ma sensu to masz rację, ale w końcu o to chodzi, przecież to sen ;)
P.S. Jaguar,(albo ktoś inny) zamknij drugim nawiasem swoją wypowiedź]]
[[Tak, tak... już przeczytałem, ale co mam zrozumieć? Dokładnie tak jak roverbot napisał."Kościół" oznacza wspólnotę (papież, księża i inni), a "kościół" to taki budynek, gdzie ludzie przychodzą się modlić itp. ;)]]
[[Proszę... Nie zaczynaj. Przeczytałeś to powinieneś wiedzieć, nie wiesz to nieuważnie przeczytałeś
EDIT: Może i masz rację... Ja tam widzę tylko jeden nawias :P, ale schodzimy z tematu...
EDIT: A faktycznie masz rację :P]]
[[Zegarmistrz - nie zamknę, bo na stronie głównej będzie widać jeden nawias. Tak faktycznie, to tam są dwa nawiasy. Jeden zamyka kolor (nie widać go), a drugi wypowiedź.]]
[[
[[ale można włączyć się? znaczy kreować historię, bez wprowadzania nowych postaci?]]
[[//W ten sposób włączyć się można, ale nie można wprowadzać nowych postaci. ///Jaguar -->]<-- Jaguar, to tylko jeden nawias :wink: ]]
[[Ale działa i to wystarczy :P
EDIT @DOWN: Dokładnie ;)]]
[[ Dlatego, że color.].] i wam się pokazuje, że jest 1 a skrypt odpiera to jako dwa :) ]]
[[Piszcie, historia robi się coraz lepsza]]

Zegarmistrz nagle zobaczył jakąś mglistą poświatę.
-Co, do jasnej???-krzyknął Zegarmistrz.
-O co...-Toth nagle zamarła.
Poświata stawała się coraz bardziej i bardziej cielesna. Jej twarz przypominała twarz małego chłopczyka, jednak wygląd reszty ciała przypominała dorosłego człowieka.
-Kim on jest?...-zapytał się Zegarmistrz.
-Nie wiem, ale to wszystko jest przerażające...-odpowiedziała mu Toth
"Chłopiec" stawał się coraz większy. Jego ciało przybierało różne kształty od lampy do gwizdka. Patrzył na nich dużymi, smutnymi oczami.
-Roverbot, popatrz!- krzyknęła Toth
Roverbot widząc chłopca-ducha o mało co nie upadł z zaskoczenia. Jeszcze nigdy czegoś takiego nie widział.
-Hej, uwaga - powiedział dziecięcym głosem Ktoś
-Uwaga - powtórzył, ale wszyscy go nie słuchali, tak bardzo byli przejęci, że zapomnieli też o MART-X. A on wykorzystując ten czas, uszczypnął się i obudził się.
[[Zauważ, że MART-X przeszedł na ich stronę... Nieważne]]

-Kurczę! - MART-X powiedział sam do siebie. - Szybko kawy! - dopiero po chwili zauważył, że barman leżał na ladzie chrapiąc.
-Ty obudzony? - usłyszał głos Rolkina
-Tak.
-Chrrr... - pełen podziwu odpowiediał Admin. W tym czasie MART-X szybko pobiegł na zaplecze baru żeby nalać sobie trochę kawy.
-Cześć - kiedy wrócił całkowicie rozbudzony usłyszał Rolkina.
-Ty znowu na nogach?
-Mhm... Jakoś nie mogę trafić na odpowiedni sen...

-Kurka! - zdenerwowała się Toth. - MART-X śpi, a tabletki zaraz przestaną dzałać!!!

-Idę spać - obojętnie rzekł Rolkin. MART-X myślał, że za jakieś pięć minut znowu zacznie z nim gadać, lecz minęło pięć minut, dziesięć, piętnaście...
-Niech to... Teraz jestem tu samemu.
"Raaargh!!" albo coś bardzo podobnego - pomyślała mimowolnie Toth, czujnie obserwując podnoszącą się Bestię alias Rollkina. - No i działanie tabletek trafił szlak turystyczny...
Po chwili przypomniała sobie o jetpacku na plecach i szarpnęła linką startera. Nic się nie wydarzyło.
- Co jest, Toth? - zawołał Zegarmistrz.
- Koniec paliwa - odkrzyknęła Toth. - Potrzebne mi trochę mieszanki TibannaX, żeby wystartować. Ale żeby ją sobie wyhackować, musiałabym na chwilę przerwać walkę z tym... Czymś!

Z chwilą, kiedy Bestia-Rollkin otworzyła potężne ślepia, wszyscy znów zaczęli skandować "Ufo! Ufo!". Mało kto zwracał uwagę na Ktosia Z Mglistej Poświaty, ale ów Ktoś był mocno zainteresowany, co robi grupa Forumowiczów. Przybierał nawet postać trochę podobną do MART-Xa, leżącego na ziemi i pogrążonego w błogim "śnie we śnie."
Bestia-Rollkin zaryczała takim głosem, że nie każdy bawół gotów byłby iść z nim w zawody. Zdawał się już uodpornić na krzyki "ufo".

- Ja chcę - powiedział łagodnie Ktoś i wyjął blaster z dłoni Toth. Kompletnie zaskoczona dziewczyna nie protestowała. Nie reagowała nawet, gdy Ktoś przesunął regulator mocy z boku broni, nastawiając na obezwładnienie, wycelował w nią i pociągnął za spust.
Po chwili piekącego bólu w całym ciele Toth zwaliła się na ziemię. Ból to tylko informacja... Ból to tylko informacja...
Tym razem mantra nie pomagała. Ktoś spokojnie wycelował w BiM'a, starannie mierząc. Toth ostatkiem sił rzuciła w niego kamieniem, po czym ogarnęła ją ciemność. Niech mnie, przemknęło jej przez głowę, chyba wiem kto to ten Ktoś...
Postać podobna do MART-Xa zachwiała się po uderzeniu kamieniem i wypuściła blaster z rąk. Chwilę poświęciła na rozmasowanie stawu kolanowego, po czym podniosła broń i z pełnym spokojem znów wycelowała w BiM'a.
Gdy celowała, poczuła coś.
-Chcę-powiedział Ktoś i rozpadł się na kilka kawałków, które okrążyły wszystkich.
W tym samym czasie w "Tramwajarzu".
-Nie no - marudził MART-X. - Nie wiem co mi się śniło, ale już chyba lepiej było by zasnąć... Chrrrrr.

***

MART-X poświęcił chwilkę na sprawdzenie sytuacji. Obudził się kilkanaście metrów od reszty przyjaciół. Zauważył, że Toth leżała w bezruchu. Zauważył, że Roverbot i Zegarmistrz próbują jakoś jeszcze się obronić przed Potworem-Rolkinem. Wreszcie zauważył rozpryskanego ex-kogoś. Kawałki zaczeły zbilżać się do siebie i unosić. Zaczęły formować się w okienko z notatnika. MART-X mocą przyciągnął do siebie okienko i próbował rozszyfrować co tam było napisane. Nie był najlepszym programistą, więc zabardzo nie wiedział co tam pisało. Udało mu się odczytać, że pisało tam coś o spamie i sile niszczenia. Wreszcie zrozumiał co to było...
-Program Rolkina...
"Hmm" pomyślał MART-X. "Trzeba by coś zrobić żeby to zmienić..." Zauważył, że okinko nie zostało skończone. Przylatywał właśnie ostatni kawałek. Wtedy pokazał się tytuł "Rolkin".
-Czyli każdy musi mieć swój program... - powiedział sam do siebie. - Jakbym tylko znalazł mój... - MART-X nagle zauważył, że okienko było na normalnym windowsie. Otworzył Windows Explorera i poszukał siebie. Otworzył plik i zobaczył:

Name: MART-X
Rank: User
Strenght: 20
Height: 49
Weapon:

Szybko poszmerał i z tego wyszło:

Name: MART-X
Rank: Monster Destroyer
Strenght: 100000000000
Height: 450
Weapon: Laser Canon
Dodatkowo, pozmieniał pliki w C:\Dreamed_Reality\.
Zmienił z:

Group 1
Bad Dream
for(int i, i>=0, i =+ 1000)
{
Strength == i;
}
Weapon to use: anything

Group 2
Users
Strength: 1000
Weapon to use: anything

na:
Group 1
Harmless
for(int i, i<=0, i =- 1000)
{
Strength == i;
}
Weapon to use: anything, if it's grass

Group 2
Masters
for(int i, i>=0, i =+ 1000)
{
Strength == i;
}
Weapon to use: anything

i kliknął "Zapisz".
Wtedy sen się odmienił.
Wtedy krwiożercza walka z olbrzymem powoli zaczęła znikać. Obraz stawał się rozmazany, wszystko się oddalało... Było coraz ciemniej, po około trzydziestu sekundach nie dało się nic dostrzec. Tylko czerń.
Zegarmistrz poczuł, że ma na sobie swoją ukochaną piżamę w trybiki, nie mógł jej pomylić z niczym innym, to była ona.
- Bim?!! Żyjecie? - krzyknął, ale nie usłyszał odpowiedzi.
Spróbował się ruszyć w kierunku w którym ostatnio leżała Toth. Przeszedł po omacku kilka metrów gdy nagle wszystko dookoła zrobiło się niebieskie, a Zegarmistrz uderzył głową w białą literkę. Dużą literkę, miała wysokość prawie pół metra. Zaskoczony i z bolącą głową popatrzył w górę. Liter było dużo więcej, układały się w jakieś napisy. Zegarmistrz postanowił się cofnąć, żeby spróbować je odczytać, ale zauważył leżącą na ziemi Toth, więc szybko do niej podbiegł. Miała na sobie koszulę nocną ze statkiem kosmicznym na piersi. Sprobowała wstać, ale skończyło się to tylko lekkim podniesieniem głowy.
- Co to jest do cholery?! Co z Rollkinem, już... Go nie ma?
Nagle zza jednej litery wyszłą postać. Miała ona na sobie czarną piżamę. To był MART-X.
-To program Rolkina - powiedział wskazując na rzędy liter. - Kiedy zmieniłem się w nowego siebie używając wszystkił sił wbiegłem w Rolkina i go rozwaliłem. Cały program wyleciał z niego i zniszczył cały sen.
-Dokładnie - odpowiedziała zmęczonym głosem Toth. - I przez nie obudzimy się póki czegoś nie wymyślimy. A to wszystko przez ciebie! - wyjęła swój blaster i już chciała strzelić w MART-X'a, ale Zegarmistrz wszedł jej w drogę.
-Walka nic tu nie da - powiedział. - Jeśli połączymy nasze siły możemy coś wymyśleć. Może uda się nam znaleść resztę. Pójdźmy za literami. Może na końcu będzie Rolkin. Byle był znowu sobą.
-I co do strzelania we mnie - dodał MART-X - Zapominasz, że to by mnie tylko połaskotało. Przecież zmieniłem swój program.
-Nie tak prędko - zauważył Zeg. - Tam podspodem też są litery i wyglądają one jak twój nowy program. Widocznie twoje starcie z Rolkinem było na tyle mocne, że ciebie też osłabiło...
Podaczas chodzenia za literami zobaczyli napis: "Achtung! Niebezpieczny person!".
-Czy tylko mi się wydaje, że ktoś za nami idzie?-spytał Zegarmistrz.
Zegarmistrz się obrócił, ale tam nic nie było. Nagle usłyszał głos. Zobaczył w kodzie, że w pewnej chwili stało jak byk: "rollkin.wav", oraz folder "charakter". Jednak folder był pusty.
-Coś ty zrobił!!!-krzyknęła Toth. Po chwili zwróciła się do Zegarmistrza:
-Lepiej go tak zostawić, czy go naprawić i rozwalić?-spytała się.
-Kogo?-krzyknął Zegarmistrz, który zmęczony tym wszystkim urządził minidrzemkę.

***

W pubie, w czasie minidrzemki.
Zegarmistrz zaspany wstał. Rozejrzał się dookoła. Poszedł do apteki po środki nasenne i wrócił. Poprosił kelnera o wodę, rozpuścił w niej wszystkie leki naraz i wypił to.
- Zaraz zaraz...
Po mikrodrzemce Zegarmistrz myślał o wiele trzeźwiej.
Czy ja powiedziałem: "Wymyśleć"? Co się do cholery ze mną dzieje. Ja, Toth i MART-X jesteśmy w piżamach. Ja w mojej ukochanej piżamie, tej w trybiki, Toth ma na swojej statek kosmiczny. Po co to wszystko?!
- Toth, czy nie wydaje Ci się to trochę dziwne? Siedzimy w bluescreenie, a ktoś grzebał w kodzie snu. Może coś się przegrzało... Jakiś... Zasilacz snu? Przydałby się reset...
W tej chwili przed Zegarmistrzem pojawił się taki przycisk.
- Wcisnąć?

Yaa.....-ziewnął Zegarmistrz.
Chyba nie-odparł MART-X.
Nagle przycisk zmienił się w taki.
-Co do przegrzania snu - kontynuował MART-X - Możliwe, że takie tarcie się wytworzyło przy starciem z Rolkinem, że rzeczywiście coś się...
- zje**ło? - spytała Toth [[xd]]
Zegarmistrz doszedł do wniosku, że jednak nie ma się czego obawiać. Przycisk na pewno musiał być resetem. Podszedł do niego, i spojrzał pytająco na Toth. Kiwnęła głową, a twarz MART-Xa była nieco przestraszona. Zegarmistrz schylił się, ostrożnie położył dłoń na przycisku. Delikatnie, starając się niczego nie popsuć, wcisnął go. Nagle znów wszystko zrobiło się czarne. Po chwili wszyscy usłyszeli charakterystyczne piknięcie i ujrzeli szybko zmieniąjące się napisy, których nie dało się odczytać. Po kilkunastu sekundach pojawił się pasek ładowania... Jednak zatrzymał się mniej więcej w połowie.
- Ooopss - Zegarmistrz ponownie spojrzał na Toth. Później na resztę...
-OMG...-powiedziała Toth.- Teraz jeszcze brakuje, żeby wirus popsuł to..
Nagle rozległ się dźwięk alarmu.
-O co?!-pomyślał Zegarmistrz
Za chwilę pokazała się linijka z tekstem: "Virus found! Virus found!", a ładowanie się cofało, czasami ładowało się zamiast w bok to do góry.
Wszyscy spojrzeli na Zegarmistrza.
- No co? Toth mi kazała... Ona tu jest... szefem. Ja wykonuję tylko czarną robotę...
-Musimy coś wymyśleć - powiedział MART-X - szybko...
-Musimy znaleźć Bartg'a! - zauważyła Toth. - Powinien mieć dostęp do panelu administracyjnego.
[[ Ej... ja chcę też coś napisać :p Ale nie czytałam wszystkiego. Napiszcie tak ogólnie co się wydarzyło, albo niech mnie ktoś wciągnie w opowieść jako białowłosą V-kun ]]

[[Wypowiedzi, które nie są dalszym ciągiem opowiadania umieszczamy w takich "kwadratowych nawaisach"//Procesor]]
[[http://fnin.eu/PubTramwajarz.pdf << Tu masz całe opowiadanie w PDF.]]
- BartG'a nie ma! Zresztą i tak nic nie zrobi przy tak rozwalonym kompie... Trzeba zresetować kompa i odpalić go z innego systemu, np. Linuxa - powiedział MART-X.
- Tylko jak? - spytał Zeg.
- Mam pomysła - powiedziała Toth - Macie jakiegoś spraya, czy mazak?
- Ja nie - odpowiedział Zeg. - A może na dnie plecaka mam ołówek z Painta... Jest!!!
Toth wzięła od Zegarmistrza paintowski ołówek, i napisała "Please reboot system".
- I co teraz? - spytał MART-X.
- Czekamy aż ktoś przy kompie przeczyta komunikat i go zresetuje.